春雨细,晚香微。垂杨深院静,满地海棠飞。娇红弱紫情何限,日日开帘看燕归。
人倚雕阑竹倚衣,女桑遥听子规啼。陌头杨柳休攀折,系住春光不许归。
白发无凭吾老矣,青春不再汝知乎。
年将弱冠非童子,学不成名岂丈夫。
幸有明窗并净几,何劳凿壁与编蒲。
功成欲自殊头角,记取韩公训阿符
栩栩寻芳遍绿郊,几丛梅影翅轻捎。红牙有谱依花按,白板无腔信羽敲。
打破冷香风入拍,翻残腻粉月当梢。檀心一点枝间逗,争得莺梭燕剪抛。
鸟集云停过草庵,悠悠心事向谁谈。南人北去途将半,步步回头总望南。
侍郎将命出金銮,道路传呼远近欢。
关内官曹迎使节,秦中父老识衣冠。
云开太华三峰秀,水绕黄河九曲寒。
寄语渭川千亩竹,西风还解报平安。
禽鸟春风乐与同,有将理趣道儒宗。
两朝褒赏衣冠旧,一德充融礼乐隆。
天地无心驰电马,人民有望慰云龙。
馀年八十无全食,独抱青山继祖风。
宝珠何忍弃山空,喜托龙门艳一丛。十笏斋中培老干,百花头上放殷红。
还怜野卉经霜陨,生笑唐花待火烘。最喜寻芳春不远,锦囊端欲倩奚童。
玉屑装龙脑,云衣覆麝{左月右斋}。
何堪夜来雪,香色两凄迷。
禁烟时节正东风,蝶舞莺啼恋落红。一寸回肠十年事,都来夜半雨声中。