鸥鸟往来处,此翁甘隐沦。
地因人物著,名入郡图新。
夜月情怀淡,茅茨意态真。
高风无识拔,老却采薇身。
天末惊风急,江湖夜思长。
悲鸣愁绝塞,接翼冒清霜。
泽岸多缯弋,云间乏稻梁。
茫然栖息地,饮啄欲何伤。
汉月生辽海,朣胧出半晖。合昏玄菟郡,中夜白登围。
晕落关山迥,光含霜霰微。将军听晓角,战马欲南归。
江烟漠漠雨霏霏,野饭吹香落钓矶。三十六陂秋水阔,背人白鸟一双飞。
素业大梁郊,开门即广野。簸弄无沧流,安得清泉泻。
凿井汲澄深,学作灌园者。畦蔬杂花卉,犹堪树枌槚。
井上琼枝秀袅娜,十年相见碧崖峨。玉山鸾凤几时至,乞与高梧长作窠。
芦花一股水,弭楫日已暮。
山间闻鸡犬,无人见烟树。
行逐羊豕迹,始识入市路。
菱芡与鱼蟹,居人足来去。
渔家无乡县,满船载稚乳。
鞭笞公私急,醉眠听秋雨。
一来高处望,远近尽秋容。
秀气归才子,清风属钓翁。
溪晴分别港,山阙见他峰。
独慢慢凉宵月,无因宿此中。
西风瑟瑟动幽忧,感慨无端泪满眸。见说流人常望月,从来壮士善悲秋。
干戈又是兴南国,乱离空教忆旧游。回首故乡争战地,莫将乐土说中州。
七年高卧霅溪滨,阅尽诸公上要津。
共怪朝无书一字,宁知项有铁千觔。
渊明肯仕义熙世,刘老要完元佑人。
四壁新堂基已就,从今饱挹洞庭春。
雷音一振绝微言,末学方知祖道尊。莫讶师僧无见处,人人俱解句中玄。