非谪非真是甚仙,紫云横截大罗天。依稀记得人间事,十四封纱二十年。
杏花庭院廉纤雨,火暖博山飞碧缕。金笼鹦鹉晓惊寒,似隔红窗共人语。
画阑十二春迟迟,忍闻别院争弹棋。妆罢日长无个事,华笺自写留春词。
柳带袅风成百结,海棠零落胭脂雪。笑携女伴踏苍苔,漠漠香尘污罗缬。
厨人清晓献琼糜,正是相如酒渴时。能解饥寒胜汤饼,略无风味笑蹲鸱。
打窗急雨知然鼎,乱眼晴云看上匙。已觉尘生双井椀,浊醪从此不须持。
怨违情有悲,欢聚理无欺。欢怨非中则,感离难重持。
才见春华交,倏巳晨露滋。秋风吹罗袂,团扇不复施。
团扇与罗袂,用舍各有时。炎寒启迭运,超旷多远期。
勿徒叹捐弃,恩爱倘中移。
骏马骄嘶懒著鞭,晚凉骑过御楼前。宫娥不识中书令,借问谁家美少年。
秋露萧萧洗秋月,梦断陈宫白银阙。
临春结绮底处所?回首已成狐兔穴。
君子法天运,不言行四时。
提提无近功,成岁乃可知。
明窥秋毫端,耳察穴蚁争。
群材极为力,阴拱收视听。
三辰从昏明,万物安性命。
因时有更张,斟酌如斗柄。
细人趋眼前,翻手覆手闲。
狂风吹长林,何枝鸟能安。
须臾诚快意,狼籍不可言。
江月上秋衣,来敲远寺扉。
栖禽惊客至,睡仆讶僧归。
钟度行廊尽,灯留浴院微。
非无招旅馆,禅寂愿相依。
仙经著灵药,兹品上不刊。
服之岁月久,衰羸反童颜。
岩居有幽子,乘时劚苍山。
溪泉濯之洁,秋阳暴而乾。
九蒸达晨夜,候火不敢安。
持之落城市,谁复著眼看。
富贵异所嗜,口腹穷甘酸。
贫贱固不暇,锥刀乃其干。
坐使至灵物,委弃同草菅。
惟君冲旷士,敦然守高间。
食之易为力,天和中自完。
故以此为馈,其容几一箪。
报我三百言,浩浩驰波澜。
何以喻珍重,如获不死丹。
方当烦燠时,把玩毛骨寒。
他年灵气成,与子骖双莺。
长淮十月北风高,判袂临津首屡搔。草草旅装方揽辔,勤勤别酒更持螯。
扁舟君去良多况,间道子归岂惮劳。行矣馀杭期会在,早来江上看寒涛。