骑牛远远过前村,吹笛风斜隔垄闻。多少长安名利客,机关用尽不如君。
平生孝友江乡重,一别蹉跎二十年。紫诰新求盘谷里,乌纱远上洞庭船。
秋风粳稻家家熟,楚水鳊鱼处处鲜。想见斋居倚脩竹,弦歌长满绿云边。
渔笛狂吹失旧腔,采菱日暮斗歌长。老夫独面东溟坐,月上孤琴未解囊。
春至凝寒已渐收,邮程一望古扬州。江乡可奈分南北,王事尤难任去留。
跨鹤腰缠迹未拟,索梅诗动兴偏稠。舟车在处无遗算,军国于时待借筹。
财赋东南昔陆海,江淮上下此襟喉。贤劳自合资分理,清赏还兼事胜游。
景物依然存夜市,烟花何用忆迷楼。潮通瓜步樯俱集,月照芜城骑若流。
琴调广陵音尚续,诗篇斗野句堪酬。琼花观想看春乐,皂角林奇破虏谋。
萤苑终宵明达旦,雷塘五月迥生秋。使君别有通商惠,榷吏宁同裕国忧。
物力操嬴卑仅晏,诗盟契阔念应刘。莫疏音信传云翼,肯使浮沉付石头。
二十四桥箫并发,怀人遮莫动羁愁。
蓬松袒跣倒骑牛,折得山花便满头。强使倡歌浑不听,听它天籁自鸣休。
冰澌漱齿夜生寒,白苧生裁踏月残。水面有风人不见,只教荷气上阑干。
晚瞩西池上,池清暑气微。
云烟互明灭,蒲荇两因依。
戏鰋来无定,眠凫久自飞。
纷吾刀笔虑,逢此憺忘归。
乔木荒村古,归来遂所居。人情安瓦落,机事识舟虚。
岁晚霜横野,宵长月照书。心田恐芜没,不敢废耘锄。
草径茅扉带软沙,隔林鸡犬几人家。
青山尽日垂帘坐,落尽棕榈一树花。
罢客棋仍在,留书卷未终。荷喧知过雨,萍聚见来风。