有物象两仪,外圆内还方。圆为智之用,方为义之藏。
体用两不颇,蔚兹金玉相。缘形发幽契,旨趣回河光。
灵禋间俎豆,明德昭膻芗。所以圣作制,礼荐登庙堂。
扁斋揭斯义,是用耿不忘。伊余有嘉实,需君献烝尝。
水落初痕石满江,白茅濡露拂麾幢。中扃晓彻天光合,坐爱泠泠百尺泷。
放逐今来涨海边,亲情多在凤台前。且将聚散为闲事,
须信华枯是偶然。蝉噪疏林村倚郭,鸟飞残照水连天。
此中唯欠韩康伯,共对秋风咏数篇。
孤云野鹤任天真,乘兴游梁又适秦。
兴去却归南国去,黄山何谢武陵春。
车水池边句尚新,重来手帖更精神。
知他的赴何方约,一去茫茫不告人。
秀香家住桃花径。算神仙、才堪并。层波细翦明眸,腻玉圆搓素颈。爱把歌喉当筵逞。遏天边,乱云愁凝。言语似娇莺,一声声堪听。洞房饮散帘帏静。拥香衾、欢心称。金炉麝袅青烟,凤帐烛摇红影。无限狂心乘酒兴。这欢娱、渐入嘉景。犹自怨邻鸡,道秋宵不永。
覆鹿悠悠梦已醒,移文深谢草堂灵。莲峰径绕来求仲,木榻年深坐管宁。
拄杖谩扶头未白,故山惯见眼犹青。茅斋静闭横塘上,还把馀閒注鹤经。
束书辞都门,整棹还苕川。
羁游二十春,寓农安一廛。
家无卓锥地,三挈囊衣迁。
移居古城隅,开门枕漪涟。
容膝居易安,环堵地自偏。
水竹惭履道,风物异平泉。
扫轨谢奔竞,面壁参枯禅。
仰愧此坊名,飞英驰日边。
吾方师老圃,樊须无间然。
何当毕婚嫁,四十在明年。
縠波流暖云,花光艳绿薲。
津头洗红女,蝴蝶上罗裙。
罗裙秋水上,明珰摇白桨。
飞下双鸳鸯,溘溘潮水响。
老慵祗合在鸡群,变化那能慕海鹍。
壮岁亲朋多死别,穷途造化与生存。
欲寻衣食愁无路,却被妻孥怨少恩。
健笔期君今落第,相赒未得剩空论。