萧瑟干戈事,浮踪已似萍。半床留破席,一室欠疏棂。
霜月窥人白,渔灯入夜青。天涯知己在,犹自叹零丁!
溟南见说筑金台,长揖诸侯壁上来。地险分明形似米,天骄窃据势如嵬。
愁登广武论刘项,倦向梁园逐马枚。却听雄风归楚望,聊当饮至一衔杯。
天星岁岁在余皇,一去延津剑渺茫;最误文皮包甲冑,漫誇卉服奉冠裳!
望乡台上分羹冷,建业城边遗镞黄。闽峤祗今皆蔓草,不知三矢有谁囊!
久不攲眠听说诗,心茅又塞介然蹊。那能蚕雨鸣窗叶,徒自鸡天舞瓮醯。
诗态笑看云霭霭,客怀唤醒晓凄凄。龙香惠我真安用,君有佳篇好自题。
策杖驰山驿,逢人问梓州。长江那可到,行客替生愁。
七宝岂齐经,福多不离心。
心心心是佛,何处更堪寻。
长忆都门外,低垂拂路尘。更思南陌上,攀折赠行人。
行人经岁别,杨柳逐年新。何当逢塞雁,重寄一枝春。
明月流清汉,娟娟照洞房。微风吹败叶,飒飒下银床。
尘晦流黄素,炉销壁恶香。年年机杼妾,独怨夜何长。
霭霭云四黑,秋林响空堂。始从寒瓦中,淅沥断人肠。
愁肠方九回,寂寂夜未央。
东风来何时,百花已飘零。
独余堤上柳,惨淡含春荣。
扁舟复何适,延客江上亭。
顾无青玉案,何以送子行。
攀条欲相赠,上有双流莺。
流莺正求友,奈此别离情。