丝繮误解白龙,满地琼瑶{示亲}粉蹄。
愁杀塞翁寻不见,月明风静只闻嘶。
东方看欲曙,三五斗参横。月影斜穿竹,鸡声远逐莺。
花街红露腻,柳浪翠烟轻。沧海升朝日,春光满太清。
千山如拱立,邀我快攀跻。路险人踪少,峰高暮色低。
水声悬峭壁,岩影落深溪。小鸟窥予至,惊飞夕照西。
山行不知远,幽寻渺无极。四山皆白云,漠漠寒烟积。
茂林无停飔,清露忽成滴。数里入丹枫,千年卧古柏。
散发对夕阴,此意谁能识。忽闻远寺钟,一声度空碧。
肯负丘壑心,我生几两屐。
铁门限,乃在吴兴永欣寺,智永禅师飞锡至。禅师逸少七世孙,家传笔阵妙入神。
佛阁学书三十载,书法入门力不怠。铁砚一片磨欲穿,手提大笔挥如椽。
禅师笔力坚如铁,腕下烟云吐磅礴。禅师深闭不二门,户外求书晨至昏。
禅师丈室限为灭,裹以铮铮不屈之铁叶。日书贝叶经,夜然长明镫。
佛法书法上上乘,呜呼不数怀素僧。
朝来滴翠山光好,无数枝头乱啼鸟。鸠杖横拖过短桥,小池倒浸梅花老。
春日天气佳,好鸟林外鸣。即事都无虑,幽居心自清。
日入农务静,披衣步前楹。野老来相过,有酒时一倾。
遂此生前乐,无为身后名。
粉蝶如知合断魂,啼妆先自怨黄昏。花光笔底春风老,寂莫岭南烟雨痕。
草堂睡起未归鸦,懒去寻芳采蕨芽。岩静煮茶烧竹叶,涧深流水散桃花。
冰消万壑春回翠,落日千峰晚带霞。林里旃檀香蔼遍,东风吹送到谁家。
凤历首春王,三元启远昌。
衣冠充闾里,云物动笙簧。
共舞椒花醉,真成机械忙。
人生当此日,何必古羲皇。