淫雨弥半月,河流涨通衢。旧畿十万家,太半忧为鱼。
旅楼起复卧,神气郁不舒。床床苦漏湿,岂暇论侏儒。
缅怀十载间,洚水频三吴。三吴莽一壑,平陆纷施罛。
老羸委沟溪,少壮泣路隅。鬻卖及男女,庶几活须臾。
民穷已到骨,乃复剥其肤。自天发明断,元恶随就诛。
畴咨用稷契,跻世当黄虞。政拟疮痍瘳,讵意疾痛呼。
阴阳系调燮,此理信不诬。寄言秉钧者,治安宜早图。
野店聊为一枕谋,五更归梦入乡愁。溪流清浅舂锄晓,篱落荒凉络纬秋。
独立孤台感岁时,羞将短发弄朝曦。门垂柳眼窥春早,堂款山容坐午迟。
醉共青蔬贫亦好,梦骑白鹤笑还疑。尊前细把梅花看,冷淡香心只自知。
郑生在日常无食,身后恓惶又可知。
郭象有缘天付与,新租满碓不言饥。
气合论文地,魂销惜别筵。
离亭芳草外,飞盖落花前。
北阙旧通籍,南州先著鞭。
却诜丹桂早,莱子彩衣鲜。
侧耳聆佳政,成名及妙年。
因风能见忆,得句会须传。
筮仕聊栖棘,驽才阻泛莲。
交情期岁晚,会面数秋天。
莆水浮春树,桐城际暮烟。
龚黄真忝窃,末路共腾骞。
薰风永日一帘垂,剥芡从容待晚炊。
举白且看边引满,汗青肖和叹无期。
昼思夜梦人非远,客附书来喜可知。
千里与公供一笑,何时相遇战低棋。
爱于瘦马上吟诗,孟浩然真更似谁。
雅称自将图画看,况君小笔胜王维。
韦郎五字继苏州,妙句难将尺璧酬。几度春风贫里过,十年乡国梦中游。
少陵剑外犹漂泊,太史周南久滞留。闻道王师方转战,五湖何日遂归舟。
树头啼鸟唤眠觉,无数柳绵飞入袍。
乱花绕屋水光动,碧虹漏窗春日高。
乳雀趁飞玉蛱蝶,娇鸦啄落金樱桃。
倚栏正欲破閒闷,听得酒声鸣小槽。
寸心不着一尘飞,坐见孤云冉冉归。
万境去来无不可,白鸥争得见忘机。