春尽江南茂草深,绕池萦树碧岑岑。
长安官舍孤根地,一寸幽芳万里心。
昨夜轻阴结夕霏,城南十里有香泥。初闻山鸟惊新哢,遥见林花识旧蹊。荡桨远从芳草渡,垫巾还傍绿杨堤。罗敷正苦桑蚕事,惆怅南来五马蹄。
染亦不可成,画亦不可得。苌弘未死时,应无此颜色。
摇动轻烟展翠茵,萋萋长是傍幽人。沿阶遍杂莓苔色,近水不沾车马尘。
浓绿映花南浦晚,柔香带雨曲江春。无端一夜相思发,几处池塘入梦频。
废苑荒阶伴绿苔,恩疏长信恨难开。姑苏麋鹿食思食,
楚泽王孙来不来。色嫩似将蓝汁染,叶齐如把剪刀裁。
燕昭没后多卿士,千载流芳郭隗台。
散雪郊外风,含晴雾中日。江流浅可渡,潺湲弄幽石。
长堤尘未动,游子念远适。行止慎厥初,轮蹄有遗迹。
独步高原上,依依动所思。
无人寻蕙径,落日满江湄。
楚泽晴芳处,秦川晚翠时。
此中兴废事,千古复谁知。