能作山川远势,白头惟有郭熙。欲写李成骤雨,惜无六幅鹅溪。
羽毛摧落向人愁,当食哀鸣似有求。
万里衡阳冬欲暖,失身元为稻粱谋。
湖干路僻无车马,葭菼苍苍凉到天。长日接䍦慵不著,草堂闲对鹭鸶眠。
两山眉黛送春娇,十里平湖晓长潮。红入桃花青入柳,东风人立赤阑桥。
鸟有车载板,朝暮尝一至。
世传鵩似鴞,而此与鴞似。
唯能预人死,以此有名字。
疑即贾长沙,当时所遭值。
洛阳多少年,扰扰经世意。
粗闻方外语,便释形骸累。
吾衰久捐书,放浪无复事。
尚自不见我,安知汝为异。
怜汝好毛羽,言音亦清丽。
胡为太多知,不默而见忌。
楚人既憎汝,弹射将汝利。
且长随我游,吾不汝羹胾。
结阁揖仙子,疏塘临隐扉。
水花红四出,山竹翠相围。
云度疑軿下,凫惊恐舄飞。
蜀姜宁可恃,投钓此忘归。
清晨蒙菜把,常荷地主恩。守者愆实数,略有其名存。
苦苣刺如针,马齿叶亦繁。青青嘉蔬色,埋没在中园。
园吏未足怪,世事固堪论。呜呼战伐久,荆棘暗长原。
乃知苦苣辈,倾夺蕙草根。小人塞道路,为态何喧喧。
又如马齿盛,气拥葵荏昏。点染不易虞,丝麻杂罗纨。
一经器物内,永挂粗刺痕。志士采紫芝,放歌避戎轩。
畦丁负笼至,感动百虑端。
三月莺花处处鲜,山居风物更幽妍。閒来结伴溪桥外,共坐厓头看瀑泉。
小雨落桐英,群峰出晚晴。树藏茅屋小,溪涨野桥平。
童去因沽酒,船回不到城。此中真可隐,亦足慰吾生。
落日平原散鸟群,西风爽气动秋旻。江边老树身如铁,独立槎牙一欠伸。