春风细拂绿波长,初过层城渡建章。
草色未迎雕辇翠,柳梢先学赭衣黄。
祖帐临鲛室,黎人拥鹢舟。坐蓝高士去,继组鄙夫留。
白日落寒水,青枫绕曲洲。相看作离别,一倍不禁愁。
杖策路迢迢,经年别石桥。厌听方广磬,去看浙江潮。
雪透麻鞋冷,云和布衲挑。旧时清隐地,月落故山遥。
远路接天末,怪君与我违。客程千嶂里,鸟道片云飞。
树色连青汉,泉声出翠微。锦城花月下,才子定忘归。
见说蚕丛路,崎岖不易行。
山从人面起,云傍马头生。
芳树笼秦栈,春流绕蜀城。
升沉应已定,不必问君平。
听说从这里去蜀国的道路,崎岖艰险自来就不易通行。
山崖从人的脸旁突兀而起,云气依傍着马头上升翻腾。
花树笼罩从秦入川的栈道,春江碧水绕流蜀地的都城。
你的进退升沉都命中已定,用不着去询问善卜的君平。
白昼风雷过,城波静碧沙。湿云翻抱暑,西日半笼花。
元礼舟堪并,邹阳赋更嘉。同游仲蔚宅,杯酒重年华。
闻君在罗网,古道正难行。无使传消息,凭谁问死生。
东方元太岁,李白是长庚。才大翻流落,安知造物情。
羽卫天行路,龙帷御宿亭。壁坛流霁月,银阙动春星。
谏猎心空赤,逢时鬓尚青。极知陪从地,瞻切五云停。
送君诗者悉豪雄,男子身穷道不穷。
为问何凭游海内,唯应所恃在胸中。
渡过淮水即河水,路背南风多北风。
谁料褐衣抱珠璧,九霄夜月贯长虹。
展开阅读全文
吾闻天台久,未见天台状。
去海知几里,去天知几丈。
峰岭隐与出,岩壑背与向。
云雷反在下,泉暴反在上。
幽深无穷窥,杳渺无穷望。
至险可悸栗,至怪可骇丧。
石桥弯长弓,跨绝弦未放。
当时白道猷,平步入青嶂。
去为六百石,亦见志所尚。
子欲广异闻,可以一寻访。