风涛出洞庭,帆影入澄清。何处惊鸿起,孤舟趁月行。
时难多战地,野阔绝春耕。骨肉知存否,林园近郡城。
寺楼高出碧崖棱,城里谁知在上层。初雪洒来乔木暝,
远禽飞过大江澄。闲消不睡怜长夜,静照无言谢一灯。
回首何边是空地,四村桑麦遍丘陵。
突兀脩名磊磈胸,一鸣冠蜀未酬公。十年解瑟无调瑟,百载张弓未弛弓。
剥啄门边谁主客,毕逋城上孰雌雄。引吭为作朝阳瑞,携取香名寿乃翁。
物生宇宙间,巨细统有宗。
鳞虫三百余,厥长称维龙。
滃雾弥六合,神渊閟千重。
维时赤鲤公,坐制纤鳞穷。
纤鳞何足言,什百来追踪。
亦有横江鳞,望洋丧其雄。
于于圉圉然,等辨殊卑崇。
一鳜掉头去,恝然若将终。
三公不易介,谁谓惠不恭。
鲁生陋汉仪,商皓婴秦锋。
行吾之所安,匪以惊愚庸。
又如秦汉后,俗学千载同。
卓哉无极论,上配禹孟功。
吾言聊自警,毋诮惟少通。
湖上兴不极,复治东山具。执策入治平,繁霜湿衣屦。
山僧不好客,高卧阖庭户。清商动木末,静听不知处。
遥看上方胜,子夜发襟素。情长事乃违,咫尺不得据。
月落空归来,寒猿挂深树。
輶车入城府,不染市道尘。买山水部巷,石壁争嶙峋。
嘉果自四时,橘柚及枣榛。树木更茷骪,梅竹逾精神。
茆亭覆石上,风月为主宾。芸轩矮且陋,著书掩柴门。
褦襶非我朋,心知远见亲。神閒多暇日,棋局见本真。
虽居赤县会,每结青山云。鳞鳞十万家,刀锥忘夕昕。
兹山岂遥远,烟容自津津。四郊愿宁谧,永作草茅臣。
平生安老睡,此夜独何期。病枕风谁碍,疏棂叶放欺。
山留人愈静,月有句专奇。若许论更鼓,因知某亦知。
粉奁尘满砚池枯,且款清谈事酒壶。好客诸侯何处有,通财知己近时无。
芭蕉夜雪阑新兴,蛱蝶春风卷旧图。念我平生钓竿手,扁舟特为写江湖。
一宵展足便江湖,能去能容两不孤。天子教人知友道,先生立节为贪夫。
钓丝袅袅其风在,物色寥寥此貌无。附义怀仁言已尽,菜乎使者亦何愚。
正月桃源路,东风雪后时。布帆冲宿雾,桂棹拂流澌。
鸭绿添溪涨,鹅黄上柳枝。壮游秦少府,错赋武陵诗。