系舟枯柳岸,穷胜古城阴。
松径云生屧,竹窗风满襟。
不妨情话好,且放酒杯深。
杖履寻归路,西山日未沈。
欢边杨柳树,叶叶郁葳蕤。妾家折杨柳,但爱绾别离。
饮马孟津河,河水冻结冰。虏儿听汉歌,不识歌中情。
昔者凤求凰,翱翔归故乡。今者呼凤凰,颉颃乃无常。
新人枝上花,旧人花落枝。花落无再好,枝是旧花枝。
与君久当炉,梳头不对镜。君心有改移,开镜始自省。
君家绿绮琴,可以扬清音。今朝弹一曲,一弦觉一心。
不见昨流水,今朝流水是。愿得新人欢,无如旧人弃。
竹竿何袅袅,鱼尾何筛筛。锦江西下水,一去何时归。
青青夹道傍,垂柳复垂杨。飞花乱飞絮,自折还自伤。
征夫归未得,贱妾梦空长。更听吹横笛,谁不泪沾裳。
双燕诧孤鸾,照影发彩舞。那知镜里姿,不是山中伍。
明月上白榆,宛宛素娥语。感此徒星霜,寂寞兰蕙雨。
青青河畔草,迟迟万里道。道远苦多岐,感忆心已懤。
驱马齧霜荄,结筏泛黄潦。狼居誓必封,龙堆期一扫。
马牛风不及,谁为寄安好。幸抑金玉怀,飞鬒蓬花早。
腐烂文章仗琢磨,饥驱万里逐风波。长安亲见知交少,南粤还愁瘴疠多。
家返钱塘身又去,书传梅岭雁难过。却伤无计留琴剑,挥泪离亭一浩歌。
白头兼莫春,非复芳菲节。展转心忽伤,深悲蕙草歇。
老衲竟何为,坚坐理鹤发。有时渴欲饮,汲碎寒潭月。