芳草青青古渡头,绵春历夏复经秋。
堪嗟世事如流水,便挈琴尊上叶舟。
每愧陋容劳刻划,也须图画取风流。侬家自有麒麟阁,何必长从七贵游。
色浓柳最占春多,景物皆宜入画图。
苍翠云峰开俗眼,薄罗衫子透肌肤。
但能落落疏朝市,不必遥遥羡镜湖。得向晓窗闲挂玩,始知名画有功夫。
莫叹衰容日日非,只应图画最相宜。
玄穹若假年龄在,寒暑任从波上移。天畔晚峰青簇簇,云中远树黑离离。
直饶到老常如此,准拟人看似旧时。
同是东川客。又谁知、临沧祖饯,转劳惜别。买得短艭沙岸舣,恰好波渌数尺。
最无那、风前铁笛。吹彻碧空云寸裂。看垂杨、也带愁颜色。
龙钟泪,我先滴。如其旅况真萧瑟。忆相逢、斗茶说饼,荷晨菊夕。
偻指西迟才几日,又屈落红春寂。慨携手、河梁赠策。
一纸家书修未得,报平安幸代传萍迹。归期在,桔涂月。
松禅先生真贱儒,半生出入承明庐。黄金横带紫绶纡,谓非干禄谁欺乎。
忽然被放归里闾,所在编管如囚拘。家无薄田输官租,又无一椽安厥居。
鸡栖斗室常沮洳,革履滑涟衣被濡。蚊虻虮虱蝇蚁蛆,扑缘竟夕肱不舒。
今年大水起两湖,豫章宣歙连杭衢。浸淫漾衍来吾虞,吾虞北江南具区。
形势污下釜底如,况挟盲风怪雨俱。田荒屋破民其鱼,先生虽贫乐有馀。
案有笔研架有书,奈何祇知谋一躯。皇天鉴物无私储,汝箧名碑好画图。
兼有古籍施注苏,胡不以之易贝珠。亦足数辈尪赢扶,坐视戚戚何其愚,嗟哉先生真贱儒。
五更残梦雁声催,草阁临江眼界开。收尽春寒红日涌,隔江柔橹带潮来。
泛泛水中凫,上下声相呼。徜徉信波浪,澡濯羞泥污。
晴洲漾蘋荇,雨岸眠菰蒲。饮啄亦自足,飞游谁我拘。
侯门大池籞,富屋夸庖厨。何惭久垂翅,未愿轻投躯。
虽非黄鹄举,幸与白鹭娱。逃烹笑穷雁,啄腐嗟饥乌。
三秋熟粱稻,万里开江湖。寄言泽中子,何用张罗□。
几番逐队数时贤,老去仍教清禁传。枉尺直寻宁有是,缨冠被发总徒然。
上方未效朱君借,宣室宜陪贾谊前。赢得俸钱过两月,五更朝罢突飞烟。
宁须种种谱宣和,一片春云亦自多。谁遣此君相伴住,翻枝常入楚人歌。
胡兵屯蓟北,汉将起山西。故人轻百战,聊欲定三齐。
风前喷画角,云上舞飞梯。雁塞秋声远,龙沙云路迷。
燕然自可勒,函谷讵须泥。