勒兵辽水边,风急卷旌旃。绝塞阴无草,平沙去尽天。下营看斗建,传号信狼烟。圣代书青史,当时破虏年。
严寒动八荒,刺刺无休时。阳乌不自暖,雪压扶桑枝。岁暮寒益壮,青春安得归。朔雁到南海,越禽何处飞。谁言贫士叹,不为身无衣。
宝刀塞下儿,身经百战曾百胜,壮心竟未嫖姚知。
白草山头日初没,黄沙戍下悲歌发。萧条夜静边风吹,
独倚营门望秋月。
严妆垂玉箸,妙舞对清风。无复君王顾,春来起渐慵。
歌咽新翻曲,香销旧赐衣。陵园春雨暗,不见六龙归。
寒入疳榆霜满天,铁衣马上枕戈眠。
愁生书角乡心破,月度深闺旧梦牵。
落雁行银箭,开弓乡欣环。
三更豪鼓角,频催乡梦残。
勒兵压铁骑,破虏燕松山。
宵傅前路捷,游马斩楼兰。
归书语嬬妇,一宵私昵难。
幽径穿林过,浑如洞里行。萧森无日色,滴沥有泉声。
古木千章耸,长藤百尺萦。肩舆出山口,回首白云横。
石国胡儿向碛东,爱吹横笛引秋风。
夜来云雨皆飞尽,月照平沙万里空。
紫塞晓屯兵,黄沙披甲卧。战鼓声未齐,乌鸢已相贺。
燕然山上云,半是离乡魂。卫霍待富贵,岂能无乾坤。
重纩无暖气,轻被覆空床。
单于入我疆,涉河与之战。杀气塞马蹄,胡霜割人面。
大风起沙尘,两军不相见。思报明主恩,岂知命如线。
天骄今已平,归奏甘泉殿。