物我悠悠付两忘,莫春天气体平康。奇花杂映阶篱烂,佳木频分户牖香。
童冠芳盟六七辈,圣贤名教两三行。呼儿杖策嬉游罢,又复高眠向北窗。
去年程课略加勤,今岁深期日日新。万事何如吾道重,丁宁莫枉此生身。
春风未雌雄,尊酒自贤圣。燕巢楼阁间,莺语花柳静。
数亩幽畦满小园,儿童无事亦嘲喧。水摇日影上檐角,风送花香来鼻根。
病去只留花作伴,客来常欠酒应门。城南旱夌尘埃里,不借春江一尺浑。
忍穷吾有味,雕句汝无功。客舍嚣尘里,春随浩荡中。
初无买山费,真与住庵同。更想颜氏宅,箪瓢亦屡空。
湖南风土异中州,岁暮萧萧雨不收。黄叶未全凋老树,青林犹自满层丘。
传闻累岁都无雪,祇觉三冬总似秋。却忆故乡天道正,迎霜已著禦寒裘。
花落含章点翠蛾,曲随羌笛动情多。关心最是巢居阁,淡月凉云玛瑙坡。
庾关几度躝旌旗,驿使萧条去马迟。入梦故人惊夜枕,乞油双衲阻归期。
海螺雉堞催烽火,香草郊原长乱离。藿食自无廊庙意,不知衰病欲何之。
浥浥薤上露,朝朝望日零。园林有百卉,当春敷其荣。
秋气日夕至,蟋蟀床下鸣。繁华有衰谢,严霜皓以盈。
黄河以东注,白日以西倾。去去理无返,少壮何能恒。
所愿逮良辰,勉竖功与名。无为空迟暮,叹羡彼后生。
危涂烦侧足,积水向吹襟。云树参天直,风湍殷地深。
翠香秋后草,巧语霁来禽。信美非人境,无为久滞淫。