补吏多下迁,罢归聊自度。园庐既芜没,烟景空澹泊。
闲居养痾瘵,守素甘葵藿。颜鬓日衰耗,冠带亦寥落。
青苔已生路,绿筠始分箨。夕气下遥阴,微风动疏薄。
草玄良见诮,杜门无请托。非君好事者,谁来顾寂寞。
石窗通万山,石楼临绝谷。其北为翠碣,石叟所小筑。
石叟有砚山,朝朝写蛾绿。何须千峰秀,只此一奉足。
五马扺高州,旁午逢寒玉。嫣然一笑粲,会逢我所欲。
陆郎郁林船,多载不为黩。又况叟不多,三五孤峰矗。
遂成小洞天,微云淡枯木。仰看大者宫,俛临独者蜀。
班班高丽盆,凝乳堪果腹。石存即叟存,下拜不嫌数。
太仆园如昔,于今几岁寒。抄诗禆国史,选佛挂儒冠。
梧竹留馀荫,池台溯古欢。灵岩在何处,清籁出云端。
何哉川上心,欲语还自默。安得玉溪翁,问我溪中月。
爱客情何厚,肩舆到所居。樽醪携腊蚁,盘错间春鱼。
雅意忘年契,高怀胜日雩。剧谈移永昼,未儗促归途。
苍山古渡认松林,寓宿江皋舍馆深。少长肃雍挥翰罢,银灯花映读书心。
幽栖心迹似洪荒,花木阴阴日正长。读罢又亲窗下枕,薰风一曲午天凉。
最秀中丞句,尤奇苦热篇。开函回白雪,展卷失寒天。
砚石犹堪砾,壶冰岂自坚。蠹鱼冬不蛰,萤火夜应然。
才是洪垆纵,名将汗简传。歌来探綵扇,写罢撤青毡。
藻笔还生色,云笺更杂烟。五言如挟纩,一字解缠绵。
病暍南风后,魂销大雅前。霜台三十载,就日片心悬。
词臣三命侍经筵,圣主龙飞蓟北天。珠借星辰堪并出,弧随日月更新悬。
一毛深照衔图夜,千里长怀托乘年。共讶玉堂分气色,兼城重喜得蓝田。
红云四照酒光浓,开宴蓬莱顶上峰。手拨劫尘看世界,茫茫人海战群龙。