壑谷周遭万玉妃,当时茅舍映疏篱。祇今便作槐堂看,不问南枝与北枝。
世所谓巧,请为翁说。
巧于利口,佞辞河决。
何如吉人,其言呐呐。
巧于附势,炙手可热。
何如节士,刚肠若铁。
巧于营生,百计渔夺。
何如儒家,冷淡生活。
拙反为巧,巧乃大拙。
蓦然猛省,比论示彻。
本无巧拙,奚较优劣。
大道融融,旷兮太空。
恶不待攻,善与人同。
客访拙翁,携酒相从。
客去西东,翁数飞鸿。
春日烘烘,适兴携筇。
兴呼童年,燕坐堂中。
一门雍雍,兰玉玲珑。
客贺拙翁,笑倚长松。
象简霜凝重,苍髯雪色新。转输劳算用,报答费经纶。
扶病朝明主,临轩问老臣。此时江海上,人已厌风尘。
高吟远瞩倚云梯,往事经心尽可题。道德二篇徒自辩,是非一马岂能齐。
晖山真玉伤惊火,失水灵蛇畏在泥。寄语冥鸿上天去,凌云羽翼莫思低。
香雪新苞偏胜韵。领袖催花信。华节良辰人有分。看士女、旛垂鬓。莫向春风寻旧恨。乐事随方寸。眉寿故应天不吝。浮大白、吾无闷。
荼糜香梦怯春寒,翠掩重门燕子闲。
敲断玉钗红烛冷,计程应说到常山。
锦席秋轩流客觞,阶除迟菊恋年芳。
翠条苒苒初经雨,青蕊娟娟欲候霜。
幸为分回供阒寂,空然别去梦寒香。
小车如觅东溪路,古屋疏篱是醉乡。
渭城风物又经春,嫩绿初齐客思新。记向大堤和雨折,泥他青眼盼行人。
花未飞绵叶剪蓝,风吹无力起眠三。旧游最有难忘处,一路依依近汉南。
折赠谁家怅别难,藏鸦时节絮初残。何当系艇扬州郭,一种青青雨后看。
花落江潭客未归,轻阴漠漠拂帘衣。那堪烟雨催春去,深巷人家燕子飞。
花影脉脉,春愁黯无力。成阵乱红,不管人愁,无风飞急。
冷落秋千上巳后,较愁似、去年今日。问多情,燕子刚来,天涯消息。
无消息,归未得,守月直到灯黑。尽夜夜朝朝泪痕多,准不过一江潮汐。
人去今春已非旧,春去那人可如昔。便侬做东风,肯花枝怜惜。
花信紧,二十四番愁。风雨五更头。侵阶苔藓(xiǎn)宜罗袜,逗衣梅润试香篝(gōu)。绿窗闲,人梦觉,鸟声幽。
按银筝(zhēng)、学弄相思调。写幽情、恨杀知音少。向何处,说风流。一丝杨柳千丝恨,三分春色二分休。落花中,流水里,两悠悠。
暮春时节花期已快过,五更时分窗外小雨仍是淅淅沥沥。石阶上长满苔藓穿着罗袜就可以踩上去,空气潮湿,衣服也只能放在熏笼上。梦醒无事,只听窗外鸟儿啼鸣,倍感清幽。
轻抚银筝,慢慢练习相思曲。琴声婉转多情,只可惜无知音聆听。心中的这无限愁绪要到哪里去诉说啊!雨中杨柳飘飘荡荡,残花满地,仿似在告诉我们:已至暮春,春将休。
花信:花开的信息,亦指开花时节,泛指女子在20岁左右的青春年华。五更头:天将明时。梅润:谓梅雨季节的潮湿空气。香篝:熏笼。绿窗:绿色纱窗。指女子居室。
银筝:用银装饰的筝或用银字表示音调高低的筝。