座上风流忆孟嘉,凭高目断楚天涯。百年岁月催蓬鬓,十载江湖负菊花。
小雨酿寒侵白苧,西风怜醉避乌纱。閒携楖栗吟归路,流水残云带晚霞。
禾落西风黄叶飞,子卿无信雁来迟。
凄凉自笑刘思父,慷慨难追杜牧之。
归兴十分浓似酒,愁肠一缕乱如丝。
凭君细把茱萸问,此会明年健有谁。
满城风雨霍然开,不负登临亦快哉。
时俗半无乌帽堕,世情那有白衣来。
且沽薄酒酬佳节,欲赋新诗愧短才。
折得黄花簪两鬓,任渠两鬓自毰毸。
海山秋索莫,不见菊花开。
节与贫相弃,年将老共催。
艰难思故里,牢落对残杯。
旧日登高伴,今无一个来。
正憎风雨暗炊熟,朝日似为寒食晴。
树头树底作许好,举扬春事怜音声。
聊呼上坐行饱饭,著处小立惟青青。
更无花片近老眼,快遣鶬鹒来一鸣。
十日花时九雨风,年年百五病愁中。
春寒不禁香箦火,红归青烟忆汉宫。
何处发昆仑,连乾复浸坤。波浑经雁塞,声振自龙门。岸裂新冲势,滩馀旧落痕。横沟通海上,远色尽山根。勇逗三峰坼,雄标四渎尊。湾中秋景树,阔外夕阳村。沫乱知鱼呴,槎来见鸟蹲。飞沙当白日,凝雾接黄昏。润可资农亩,清能表帝恩。雨吟堪极目,风度想惊魂。显瑞龟曾出,阴灵伯固存。盘涡寒渐急,浅濑暑微温。九曲终柔胜,常流可暗吞。人间无博望,谁复到穷源。
何处发昆崙,连乾复浸坤。波浑经雁塞,声振自龙门。
岸裂新冲势,滩馀旧落痕。横沟通海上,远色尽山根。
勇逗三峰坼,雄标四渎尊。湾中秋景树,阔外夕阳村。
沫乱知鱼呴,槎来见鸟蹲。飞沙当白日,凝雾接黄昏。
润可资农亩,清能表帝恩。雨吟堪极目,风度想惊魂。
显瑞龟曾出,阴灵伯固存。盘涡寒渐急,浅濑暑微温。
九曲终柔胜,常流可暗吞。人间无博望,谁复到穷源。
朱株蜜炬出严闉,走马天街赐近臣。
我亦茅檐自钻燧,煨鍼烧艾检桐人。
昔我初为入秦客,残雪埋关闭长陌。
黄河二月冻初销,万里凌澌流剑戟。
西风细卷浪花催,日射寒光明瑟瑟。
归时细雨正溟蒙,冷落关河已秋色。
惊沙惨惨塞云黄,远树昏昏秋水白。
济川壮志愈衰迟,日送烟波问河伯。