辩如悬河陆大夫,不畏嫚骂谈诗书。归来分橐养群雏,随从歌舞乐有馀。
两疏高蹈要齐驱,长揖储君归里闾。愿为羽翼还商于,岂愿飞刀绘生鱼。
挥金延客以自娱,子孙勤力旧田庐。同时异代多不如,高明长遭鬼揶揄。
平明争入七香车,华屋拟用黄金涂。壮心虽在迫桑榆,长歌击碎玉唾壶。
宦成名立盍归欤,江湖之士可胥疏。君不见渠家父子并辔出,东都于今粉绘写为图。
长江气势何雄雄,波心幻出青莲宫。
江流万古浮不去,疑有根蒂谁能穷。
遡流远见一培塿,传闻壮观疑谈空。
风帆渐迫惊诡异,金碧还绕深蒙茸。
小船破浪与客去,击缆阶石穿玲珑。
门前笔架水面立,波涛日夕相撞舂。
重楼複道费登陟,面面奇怪陟不同。
丹徒西望耸观阁,淮海大块居其东。
倚栏檐外水转窄,飞鸿没处明双瞳。
与僧煮茗话今古,莫穷幻眇窥鸿蒙。
瀛洲方丈在何许,骑牛觅牛休憧憧。
遥指危樯夜泊处,惊飚飘簸如飞蓬。
禅关深闭浪打屋,夜定不动猜游龙。
清游适值九月九,汲泉细摘黄花丛。
水上登高复谁信,证明赖有今远公。
登堂恍惚见坡印,瓣香起敬仙佛踪。
想像形容记言语,涕零心恻生不逢。
未穷清兴下山去,扁舟一瞬在阆风。
作诗聊复纪游迹,来寻此迹何时重。
老去慵仍甚,幽欢良自如。性将时共背,身与世俱疏。
水色含群动,秋容淡夕虚。惬心皆乐事,真作野人居。
衰落暗成病,如何不白头。百年长扰扰,万事祇悠悠。
耕凿资馀力,行藏独倚楼。却因虚淡极,忽觉此生浮。
气味闲中好,居疑与世分。
销愁何用酒,娱意莫如文。
穴暝云初上,山高日易曛。
近来心更静,清绝洗妖氛。
夹篱桃李趁溪斜,浅浅清流映落花。
欲问武陵源上路,度云穿石认胡麻。
数椽茆屋倚苍峰,万玉交加百事慵。影堕酒樽金锁锁,梢横书幌翠重重。
杜门不许丹阳造,开径聊为蒋诩容。春雨若投青拄杖,碧潭深处起虬龙。
牧马新来秣地椒,街头挏酒玉倾瓢。羲和白日经天近,敕勒阴山度幕遥。
雨过忽然思御裌,风清聊复快凌歊。他年续作滦阳梦,万里排云溯泬寥。
稍欣入林深,已觉烦虑屏。霜果垂秋山,归禽度岚岭。
纷纷叶易积,漠漠云欲盛。涧户寂无人,松萝窅然暝。
惟闻山鸟啼,月出柴门静。终岁寡持醪,延欢聊煮茗。
群书北窗下,帙乱谁能整。
虎鞯尚落诸贤后,雁塔谁知几榜前。
儘向心田宽地步,却将官职信天缘。
难忘旧日钟山阁,易趁东风上水船。
王谢诸人英烈在,问今何策可筹边。