幽寺倚岩阿,云扉掩薜萝。老僧中燕息,谁问世风波。
北走南征象我曹,天涯迢递翼应劳。似悲边雪音犹苦,
初背岳云行未高。月岛聚栖防暗缴,风滩斜起避惊涛。
时人不问随阳意,空拾栏边翡翠毛。
我生天地间,独作南宾雁。哀鸣慕前侣,不免饮啄晏。
虽蒙小雅咏,未脱鱼网患。况是婚礼须,忧为弋者篡。
晴鸢争上下,意气苦凌慢。吾常吓鸳雏,尔辈安足讪。
回头语晴鸢,汝食腐鼠惯。无异驽骀群,恋短豆皂栈。
岂知潇湘岸,葭菼蘋萍间。有石形状奇,寒流古来湾。
闲看麋鹿志,了不忧刍豢。世所重巾冠,何妨野夫丱.
骚人夸蕙芷,易象取陆苋。漆园逍遥篇,中亦载斥鷃.
汝惟材性下,嗜好不可谏。身虽慕高翔,粪壤是盻盼。
或闻通鬼魅,怪祟立可辩。硩蔟书尚存,宁容恣妖幻。
汉臣千里觐龙庭,欲使天皇致太平。十事便宜言恳切,三千貔虎令严明。
好筹庙算如留相,莫忆鲈鱼似季鹰。一统要荒君勉力,云台须占最高名。
涿水东流草树荒,千秋已比沛中阳。依然桑盖垂篱落,谁种芜菁负晓霜。
高卧登楼豪自许,入山披发意非狂。平生髀肉销鞍马,游子何任悲故乡。
自兴雕板易钞胥,市册虽多乱鲁鱼。君自石渠翻七略,复依官阁惜三馀。
世推列架皆精本,我愿连墙借读书。政恐衡山承召起,牙签三万又随车。
山远云尤澹,江空影最长。秣陵秋易到,不独为林霜。
陈本太姬封,卒以夏姬乱。君臣同宣淫,父子并遘患。
直谏泄冶死,诈忠巫臣窜。郢兵讨少西,昊墟且为县。
呜呼女戎祸,陈祚仅如线。馀波及羊舌,伯石实首难。
我行径株林,怀古一兴叹。流波似当时,惟有城东涣。
新凉为招客,胜集非预图。
前峰雨未散,泠风绕吾庐。
披襟沐清驶,合席随沾濡。
定知喧譊中,欲此一快无。
兴来扩以酒,草具来须臾。
田翁偶过我,添杯坐其偶。
为言秋暑剧,稻畦日凋疏。
宁辞抱瓮劳,仅给园中蔬。
喜兹甘澍足,普润无遗墟。
遥山莽难分,绿浪摇虚徐。
我病不任耕,岁收仰微租。
蒙成每自愧,一饱便有余,
连觞使之釂,醉语杂叫呼。
野人无他肠,我辈恐不如。
小舟眠不得,起坐待潮生。露浅壶觞尽,江澄巾屦清。
沿沙馀鸟迹,隔水递钟声。悄似金山夜,相看月正明。