白浪高於屋,风回熨帖平。
周郎呼不醒,久立听江声。
匡庐旧业是谁主,吴越新居安此生。白发数茎归未得,
青山一望计还成。鸦翻枫叶夕阳动,鹭立芦花秋水明。
从此舍舟何所诣,酒旗歌扇正相迎。
未必功成后,山痕便劫灰。千年无战伐,此地有楼台。
梦醒人俱古,天空鹤自回。深情吟两赋,江上几人来。
人间原有少微星,高卧蜗庐户不扃。清梦觉来江月白,红尘隔断海天青。
鼎留鹤院山尤重,碑夺龙宫字亦腥。试问烧丹井何处,春深我欲斸松苓。
时事年来不必闻,长林片影日怀君。斋厨澹泊收黄独,松壑参差养白云。
江上梦回南浦月,天涯人老《北山》文。精蓝近处前贤宅,流水淙淙送夕曛。
破晓征车发,如龛坐未安。野平风力大,霜重月光寒。
老树栖乌稳,危桥度马难。遥知花信好,春在五云端。
埋没钱塘歌吹里,当年却是皇都。赵家轻掷(zhì)与强胡。江山如许大,不用一钱沽。
只有岳王泉下血,至今泛作西湖。可怜故事眼中无。但供侬(nóng)醉后,囊(náng)句付奚奴。
歌吹:歌舞吹奏的意思。吹,读作去声。皇都:京城,指南宋都城临安。赵家:指赵宋皇室。强胡:指金元兵马。
岳王:岳飞在宋嘉定四年追封为鄂王,所以称岳王,墓在今浙江杭州栖霞岭。奚奴:小奴。
喜公心眼如有灵,善择此岩来构扃。
崖根踏碎暮烟碧,洞门凿破苍苔青。
交加乱石虎狼坠,纵横怪木龙蛟形。
其间可以松萝招隐,云霞放情。
傲复傲兮何富贵,瓷复瓷兮闲利名。
况乎龙蛟勇背俟风雨,灵龟垂首思雷霆。
我今方为年少英,青山未有归去心。
他时致尧功业成,与师高卧白云深。
吾蜀青莲曾搁笔,今朝黄口敢言诗。长江日月滔滔去,大野风云漠漠驰。
《鹦鹉》竞成才子恨,《梅花》久断玉人吹。徘徊阁影楼头我,全不思乡泪已垂。
英妙擅山东,才子倾洛阳。清尘谁能嗣,及尔遘遗芳。