江都车马满斜晖,争赴城南未掩扉。
要识梅花无尽藏,人人襟袖带香归。
已怪社愆期,尚喜巢如故。过了清明未肯来,莫被春寒误。
常傍画檐飞,忽委空梁去。忘却王家与谢家,别有衔泥处。
元日家童催蚤起,起搔冷发惜残眠。
未将柏叶簪新岁,且与梅花叙隔年。
甥侄拜多身老矣,亲朋来少屋萧然。
人生智力难求处,惟有称觞阿母前。
枝上好花无十日,松梢老叶有千年。
静中勘破人间世,醒者常愚醉者贤。
不但春妍夏亦佳,随缘花草是生涯。
鹿葱解插纤长柄,金凤仍开最小花。
同郡同年总八人,七人零落一人存。
如何独立薰风里,犹怨霜花点鬓根。
冉冉春行暮,菲菲物竞华。
莺犹求旧友,雁不背贫家。
室有贤人酒,门无长者车。
醉眠聊自适,归梦到天涯。
柴门照水见青苔,春绕花枝漫漫开。
路远游人行不到,日长啼鸟去还来。
月澹碧云笼野水,棱棱瘦耸吟肩起。一天寒气霞衣裳,人在石桥春影里。
元日年年见,天涯意故长。诗篇示宗武,春色酌瞿唐。
白发又新岁,黄甘非故乡。弟兄团拜处,归去愿成行。