骥子局且鸣,铁阵与云平。汉家嫖姚将,驰突匈奴庭。
少年斗猛气,怒发为君征。雄戟摩白日,长剑断流星。
早出飞狐塞,晚泊楼烦城。虏骑四山合,胡尘千里惊。
嘶笳振地响,吹角沸天声。左碎呼韩阵,右破休屠兵。
横行绝漠表,饮马瀚海清。陇树枯无色,沙草不常青。
勒石燕然道,凯归长安亭。县官知我健,四海谁不倾。
但使强胡灭,何须甲第成。当今丈夫志,独为上古英。
□□□□□,我帝更朝衣。擅宠无论贱,入爱不嫌微。
智琼非俗物,罗敷本自稀。居然陋西子,定可比南威。
新吴何为误,旧郑果难依。甘言诚易污,得失定因机。
无憎药英妒,心赏易侵违。
楚襄游梦去,陈思朝洛归。参差结旌旆,掩霭顿骖騑。
变化看台曲,骇散属川沂。仍令赋神女,俄闻要虙妃。
照梁何足艳,升霞反奋飞。可言不可见,言是复言非。
山经亟旋览,水牒倦敷寻。稽榭诚淹留,烟台信遐临。
翔州凝寒气,秋浦结清阴。眇眇高湖旷,遥遥南陵深。
青溪如委黛,黄沙似舒金。观道雷池侧,访德茅堂阴。
鲁显阙微迹,秦良灭芳音。讯远博望崖,采赋梁山岑。
崇馆非陈宇,茂苑岂旧林。
修路轸孤辔,竦石顿飞辕。遂登千寻首,表里望丘原。
屯烟扰风穴,积水溺云根。汉潦吐新波,楚山带旧苑。
壤草凌故国,拱木秀颓垣。目极情无留,客思空已繁。
君子有酒,小人鼓缶。乃布长筵,式宴亲友。盛壮不留,容华易朽。
如彼槁叶,有似过牖。往日莫淹,来期无久。秋风悴林,寒蝉鸣柳。
悲自别深,欢田会厚。岂云不乐,与子同寿。我酒既盈,我肴伊阜。
短歌是唱,孰知身后。
良守别承明。
枉道暂逢迎。
去帆收锦{糹乍}。
归骑指兰城。
纷糺连山暗。
潺湲派水清。
桂晚花方白。
莲秋叶始轻。
背飞伤客念。
临歧悯圣情。
分风不得远。
何由送上征。
风光今旦动。
雪色故年残。
薄夜迎新节。
当垆却晚寒。
奇香分细雾。
石炭捣轻纨。
竹叶裁衣带。
梅花奠酒盘。
年芳袖里出。
春色黛中安。
欲知迷下蔡。
先将过上兰。
对户一株梅。
新花落故栽。
燕拾还莲井。
风吹上镜台。
娼家怨思妾。
楼上独徘徊。
啼看竹叶锦。
簪罢未能裁。
芒山视洛邑,函谷望秦京。遥分承露掌,远见长安城。
故乡已可识,游子必劳情。雾罢前林见,风息涌川平。
坐观暮潮落,渐见夕烟生。无由一羽化,徒想御风轻。