折花逢驿使,寄与陇头人。
江南无所有,聊寄一枝春。
皎白犹霜雪,方正若布棋。宣情且记事,宁同鱼网时。
不信巫山女,不信洛川神。何关别有物,还是倾城人。
经共陈王戏,曾与宋家邻。未嫁先名玉,来时本姓秦。
粉光犹似面,朱色不胜唇。遥见疑花发,闻香知异春。
钗长逐鬟髲,袜小称腰身。夜夜言娇尽,日日态还新。
工倾荀奉倩,能迷石季伦。上客徒留目,不见正横陈。
露华方照岁,云彩复经春。虚闺稍叠草,幽帐日凝尘。
南思洞庭水,北想雁门关。稻粱俱可恋,飞去复飞还。
尘容不忍饰,临池思客归。谁能别渌水,全取浣罗衣。
潺湲复皎洁,轻鲜自可悦。横使有情禽,照影遂孤绝。
青山丽朝景,玄峰朗夜光。未及清池上,红蕖并出房。
日分双蒂影,风合两花香。鱼惊畏莲折,龟上碍荷长。
云雨留轻润,草木隐嘉祥。徒歌涉江曲,谁见缉为裳。
江南采莲处,照灼本足观。况等连枝树,俱耀紫茎端。
同逾并根草,双异独鸣鸾。以兹代萱草,必使愁人欢。
章台迎夏日,梦远感春条。风生竹籁响,云垂草绿饶。
相看重束素,唯欣争细腰。不惜同从理,但使一闻韶。