月亦池中物,清宵钓几回。银蟾愁中饵,跳上画桥来。
一池止水寒生秋,万柄莲香红欲流。中有名贤气清越,乾坤今古空云浮。
桂湖秋风生桂子,升庵先生有故里。滇池放逐此孤臣,巍然遗像隆禋祀。
文山而后无状元,惟有先生名独尊。礼经凛然不可灭,额阍侃侃陈危言。
谏书直抗声琅琅,千秋廷杖血生香。惊走龙蛇震川泽,滇云终古含苍茫。
君不见太白流贬穷幽探,夜郎明月春酒酣。东坡谪居万里之岭南,胸中大海齐包含。
吾乡文章忠义自千古,请与先生鼎足而成三。
乾坤莽莽岁华新,嵇懒陶闲自写真。伴我轩窗留月影,看人车马走风尘。
空厨菜熟何嫌淡,幽径花多不算贫。自觉迩来书味足,蠹鱼仙梦暖于春。
来从公子十日饮,去浣京华十丈尘。梦想楼台落江渚,急搜诗句报都闉。
艳姬骄马满衢路,熟鸟高花忘主宾。乞与熊侯三万日,茂陵秋气射麒麟。
邻家花向我家开,半架还笼芍药台。似为萧斋少春色,隔墙特送一枝来。
但见怀金要路登,未闻正士逐云腾。金钗十二罗莺燕,珠履三千效犬鹰。
满架芸编成朽蠹,盈廷樊棘集青蝇。不知谁抱卞和璞,抒写忧怀对杜陵。
人比黄花叹故吾,依然霜鬓压头颅。井蛙坐困思观海,窟兔纷驰尚守株。
千里江流难转石,一鞭日暮滞迷途。风雷不作鱼龙化,终见螔蝓贴壁枯。
清飔拂拂皱湘纹,一袭罗衣映夕曛。世态轻浮迷晓雾,人情冷淡幻秋云。
家庭革命多凉德,骨肉操戈涣大群。同履春冰危险地,夷然舞蹈醉眸醺。
直道难行近式微,沽名几辈寸心违。绝无公德推人己,那有同情表是非。
治剧医成全体瘠,藏娇豢得小妻肥。伤心一语真痴绝,利益均沾酿祸机。
绝代佳人赋坠楼,残花零落故园秋。苍生举世成刍狗,名姓随人唤马牛。
奴隶自甘黄帝裔,王孙竟作楚人囚。而今冠履都颠倒,尽许舆台傲九流。