痛哭穷途涩阮囊,西风黄叶满江乡。齐人富贵从东郭,汉帝金银寐北邙。
赤子疗贫螬食李,计臣筹策鼠搬姜。野无青草空罗掘,并世何人继孔桑。
雾气连穷海,军声动九圻。
花香馀佛塔,草色上戎衣。
白屋蟏蛸在,黄昏蝙蝠飞。
登山愁极目,林卧掩风扉。
赫赫同泰寺,妻妻玄武湖。(曼殊)
红莲冒污泽,绿盖掩青苑。(仲文)
幕府林葱蒨,钟山路盘纡。(曼殊)
苍翠明陵柏,清新古渡芦。(仲文)
天空任飞鸟,秋水涤今吾。(曼殊)
六代潜踪汉,三山古国吴。(仲文)
悠悠我思远,游子念归途。(曼殊)
掉头看北极,夕照挂浮图。(仲文)
中年未仕总为强,殊怕强无转弱方。真理稍从清夜得,寓言翻虑旧交藏。
室围烟雨浑疑梦,花酿阴晴蓦自香。有命当参天地事,莫孤风月去堂堂。
青鸾栖息,对閒庭宇,乍展三尺。檐牙遍绕浓荫,相看处须眉都碧。
一枕纱橱,梦影傍金井遥夕。算送到多少商声,茂苑听秋早头白。
寒灯半点天如墨,更暗蛩倚月阶前泣。依然宝阑低亚,还忍问美人南北。
小扇招凉,重认凄风苦雨踪迹。待碎剪墙下仇恨,细领嫦娥色。
穷巷幽居久,来登故国楼。凉风鸣古木,落叶又惊秋。
天与云俱远,年随水共流。永怀无限意,翻拟向沧洲。
本性由来冷,冰姿迥出尘。眼前多俗物,知己是诗人。
执手怆然气若丝,艰难此际忍相违。慈颜尚可重逢否?不敢回头恐泪垂。
田翁福寿齐,世代居农桑。儿孙有远志,劳劳各一方。
老妻贤且健,日弄曾雏忙。倖存数亩田,肯令悉抛荒。
白发不言衰,犁锄差堪将。晨起天微曙,暮归月昏黄。
三餐温饱馀,尚能补小康。念念除夕近,天伦乐一堂。
吾亦农家子,恋恋在吾乡。事暇垄上过,相与话衷肠。
津津道政善,终岁不纳粮。民风淳如此。奚疑太平世。