丝纶阁下五云飘,政事堂中八座超。班马文章传旧学,夔龙勋业庆新朝。
宫花露重金茎赐,御柳风清玉佩摇。江海微生叨近侍,也随丹凤舞箫韶。
万里同晴八月秋,耆英想像洛中游。相逢笔底翻三峡,共诧人间有十洲。
舞袖卷回云又过,禁钟催散月还留。将诗酬酒吾何敢,早已输公第一筹。
奉君七宝凤凰之绣柱,五色麒麟之锦囊。王母九霞觞中之酒,秦女万缕炉中之香。
去年红花今日开,昨日红颜今日老。一生三万六千日,欢日颇多愁日少。
对吴歌,看楚舞,歌舞匆匆变今古。归去来,莫行路。
行路难,游说难。前车既已覆,后车心亦寒。宣尼欲历聘,竟厄陈蔡间。
仪秦骋雄辨,黑貂几摧残。王阳不能驱九折,郦生祸起三寸舌。
千古无人吊章亥,一贤岂尽贤鬷蔑。行路难,游说难。
我将焚车深反关,不复更思山上山。口中舌在毋翻澜,从渠相见嘲冥顽。
大夫何事亦餔糟,自恨争名爝火劳。春色未香浮蚁绿,雨声先沸老龙膏。
不须琥珀供灵药,且作珍珠滴小槽。傲却岁寒消一醉,凉州空自换葡萄。
因他害,染病疾,相识每劝咱是好意。相识若知咱就里,和相识也一般憔(qiáo)悴(cuì)。
因为想他害了相思,得了一身的病。朋友们劝我都是一番好意。可朋友们要是知道我心里想的,一定会和我一样憔悴。
相识每:相好的朋友们。每,即“们”字,元人俗语。就里:内情。和:连。
美貌娘,名家子,
自驾着个私奔车儿。
汉相如便做文章士,
爱他那一操儿琴,
共他那两句儿诗。
也有改嫁时。
绿鬓衰,
红颜改,
羞把尘容画麟台。
故园风景依然在;
三顷田,
五亩宅,
归去来。
酒旋沽,
鱼新买,
满眼云山画图开。
清风明月还诗债。
本是个懒散人,
又无甚经济才,
带月行,披星走。
孤馆寒食故乡秋,
妻儿胖了咱消瘦。
枕上忧,马上愁,死后休。