孽瞒祸水剧赵女,汉火馀光能几许。蜀方传薪嘘未然,吴偶束缊成一炬。
万艘枯苇沃以膏,空江如韛长风鼓。九渊鼎沸羹鱼龙,连营炽炭膰貔虎。
雄图南纪成画饼,匹马华容作穷鼠。坡翁乘兴赋赤壁,烂漫天机涌毫楮。
偶从雪里写芭蕉,又似骊黄不毛举。考图求故此其地,疾恶千年若躬睹。
江山萧条岁华晚,兴废人间几今古。买鱼沽酒吊阿瞒,醉和渔歌短蓑舞。
煮茶烧落叶,扫径动閒云。水涸溪痕见,林疏岫色分。
斋居长自掩,麋鹿动成群。短屐相过数,惟应郑广文。
有客过山家,停骖暂脱车。旋呼徐邈酒,新煮玉川茶。
命子开东阁,呼童扫落花。殷勤话畴昔,握手入烟霞。
客至冠缨好,殊非旧友生。晓晴霜太重,冬暖日偏明。
觉我肌肤弱,兴言感慨并。子云工赋述,切莫论公卿。
乌乌乌,鸣相呼。朝饲雏,暮饲雏。昨日饲雏雏尚小,今日雏飞乌已老。
老乌长日不出飞,众雏反饲衔食归。飞飞不离君家屋,夜后还来屋头宿。
屋中主人千万情,见乌得饲不敢惊。愿归见亲学乌饲,轩不名乌人不愧。
白日虽苦短,万里落复生。人生自有限,难极欢爱情。
愚者谋在食,知者志在名。愚知各有求,谁能免经营。
秋花容易老,秋叶难再荣。对酒心已醉,酌酒泪先倾。
我非不能遣,柰此愁相萦。君亦失意人,请吟短歌行。
歌短意自长,展转歌莫停。
千嶂松风百嶂云,春山行遍此寻君。林园花尽逢人少,赖有莺声到处闻。
一陈东风一阵寒,芭蕉长过石阑干。
只消几个瞢腾醉,看得春光到牡丹。
瞿宗吉云:“此诗刺淮张用事诸人也。
”
赤壁不改色,汉江依旧流。二龙争战后,风月属扁舟。
潦倒无能因不才,乐然笑口有时开。呼猿洞边采药到,浴鹄湾头载酒回。
对客且容谈玉麈,题诗何必寄银台?瓮中听取春浆熟,便买鲈鱼煮四鳃。