伏雨连朝长绿苔,一樽时对北窗开。谁云酒是消愁物,往事都从醉后来。
伊尹适有夏,太公之朝歌。吾侪亦此时,将若苍生何。
跨驴入长安,七贵相经过。不敢饰车马,资用防其多。
岂无取诸人,量足如饮河。顾视世间人,夷清而惠和。
丈夫各有志,不用相讥诃。君今寓高都,连山阻巍峨。
佳诗远寄将,建安激馀波。想见萧寺中,抱膝苦吟哦。
古人尚詶言,亦期相切磋。愿君无受惠,受惠难负荷。
愿君无倦游,倦游意蹉跎。
二纪违脊令,抚心悲如何。惟尔幼孤㷀,十亩安江沱。
不幸丧厥明,犹能保天和。今年已六十,与吾亦肩差。
里人推祭酒,品行无讥诃。昔年遣儿来,省我桑乾河。
儿言家颇温,岁得数囷禾。厨中列酒浆,篱下群鸡鹅。
常时比邻叟,农谈一相过。亦有赋役忧,未妨艺桑麻。
顷报得两孙,青葱满庭柯。愧我半生来,飘泊随干戈。
偶至渭水滨,垂钓临洪波。春云开三峰,秀出千丈荷。
行止虽听天,怀土情则那。反躬计所获,孰与吾仲多。
顾此暮年心,尚未甘蹉跎。寄尔诗一篇,当使儿子歌。
萧瑟昌平路,行来十九年。清霜封殿瓦,野火逼山阡。
镐邑风流尽,邙陵岁月迁。空堂论往事,犹有旧中涓。
屈宋留辞赋,杨朱泣路歧。荒唐思楚梦,窈窕望云旗。
江汉春归早,潇湘雁到迟。眼看人尽醉,安用独醒为。
落红飞絮满绳床,移枕清阴背草堂。向午梦回山鸟乱,隔墙风送菜花香。
曹事方竣偶乘暇,果下生驹稳可跨。出城沟水细生縠,入夏山岚浓似画。
甘蕉长叶半舒卷,野蔓生花斗嫣姹。南阡三面栽小桑,时雨一宵茁新柘。
嘉禾去莠工始毕,芳草如茵软可藉。瓜花乍见黄垂檐,豆叶早看碧满架。
村童却趁农事间,牵牛放向绿阴罅。蚕麦有收望秋获,旸雨应时天所借。
有耦好伴桀溺耕,循田可返王丹驾。瓦盆新酒如肯酤,便拟穿林间茅舍。
列纛本长青,颇讶杂黑黄。虽云异彫落,黯然多不扬。
岂伊渴天泽,姿貌摧昂藏。应坐旱尘封,莫听劲色彰。
严风凝霿雾,挂树繁晓霜。日出但微泫,安能发故光。
何时甘雪尺,高檠射深窗。翳霾尽漱浣,豁见翠凤翔。
北岭苍髯身,凌寒皎相望。
环球三十国,中华只一隅。世运有变迁,风为乃大殊。
列强竞尚武,谋国重军储。男儿轻七尺,功名马上除。
侧闻江南镇,艳说浙东徐。少壮习军旅,平寇歼其渠。
通译工西语,卓荦贯群书。从戎四十年,所志无不如。
人多羡公遇,富贵践亨衢。我独窥公志,忧危良未舒。
外侮日以亟,勒马空踟蹰。苍茫四顾中,忠悃隐眉须。
东南沿海路,七千里有馀。孰据旅顺险,孰营威海居。
胶澳已租借,台澎更沦胥。广湾与九龙,覆辙鉴前车。
藩篱既全撤,防务患空虚。敌艘盈千数,视我频揶揄。
公任干城寄,何以效驰驱。先忧而后乐,莫负昂藏躯。
别去惟余两鬓皤,离怀可奈故人何。不堪万里飘零甚,况值中年感慨多。
夜雨几时同把酒,朔风今日尚横戈。千秋独羡鸱夷子,一舸偏能访苎萝。