蝉声引出石中蛩,寂寞门扃叶数重。
谁道思山心不切,等闲尽出两三峰。
朝因折杨柳,相见洛阳隅。楚国无如妾,秦家自有夫。
对人传玉腕,映烛解罗襦。人见东方骑,皆言夫婿殊。
持谢金吾子,烦君提玉壶。
衰薄喜多幸,退公谁与闲。
高人乘兴去,相望两程间。
卷箔有微雪,登楼无远山。
清谈胜题赠,何日杖藜还。
天上轩星正,云间湛露垂。礼容过渭水,宴喜胜瑶池。彩雾笼花烛,升龙肃羽仪。君臣欢乐日,文物盛明时。帘卷银河转,香凝玉漏迟。华封倾祝意,觞酒与声诗。时平物茂岁功成,重翟排云到玉京。四海未知春色至,今宵先入九重城。银烛金炉禁漏移,月轮初照万年枝。造舟已似文王事,卜世应同八百期。汉主承乾帝道光,天家花烛宴昭阳。六衣盛礼如金屋,彩笔分题似柏梁。
锺陵醉别十余春,
重见云英掌上身。
我未成名君未嫁,
可能俱是不如人?
含毫意不浅,微月上帘栊。门静吏人息,心闲囹圄空。
繁星入疏树,惊鹊倦秋风。始觉牵卑剧,宵眠亦在公。
初服栖穷巷,重阳忆旧游。门闲谢病日,心醉授衣秋。
酒尽寒花笑,庭空暝雀愁。今朝落帽客,几处管弦留。
淮右寇未散,江西岁再徂。故里干戈地,行人风雪途。
此时与尔别,江畔立踟蹰。
古史散左右,诗书置后前。岂殊蠹书虫,生死文字间。
古道自愚蠢,古言自包缠。当今固殊古,谁与为欣欢。
独携无言子,共升昆仑颠。长风飘襟裾,遂起飞高圆。
下视禹九州,一尘集豪端。遨嬉未云几,下已亿万年。
向者夸夺子,万坟厌其巅。惜哉抱所见,白黑未及分。
慷慨为悲咤,泪如九河翻。指摘相告语,虽还今谁亲。
翩然下大荒,被发骑骐驎。
双燕初命子,五桃新作花。王昌是东舍,宋玉次西家。小小能织绮,时时出浣纱。亲劳使君问,南陌驻香车。