十月阴气盛,北风无时休。苍茫洞庭岸,与子维双舟。
雾雨晦争泄,波涛怒相投。犬鸡断四听,粮绝谁与谋。
相去不容步,险如碍山丘。清谈可以饱,梦想接无由。
男女喧左右,饥啼但啾啾。非怀北归兴,何用胜羁愁。
云外有白日,寒光自悠悠。能令暂开霁,过是吾无求。
十月的时候冷锋极盛大,北风的吹拂完全没停休。在这苍茫的洞庭湖岸边,你我相傍分别系着小舟。
此时雾雨晦暗争着落下,湖面波涛怒击如同对投。小舟四周的鸡犬难鸣吠,你我船上的粮绝无处谋。
想要移步也不能成功啊,险像好似被阻碍着山丘。现在清谈虽可驱散饿感,平生梦想却是来之无由。
左右的男女们都在喧哗,有的还因饥饿哭声啾啾。想到如非那北归的吸引,怎会羁留此地忍受忧愁。
但看着天上云外的白日,射出的寒光却自在悠悠。若此刻暂能停雨见晴天,这就已是我无上的祈求。
夏夜新晴星校少,雨收残水入天河。
檐前熟著衣裳坐,风冷浑无扑火蛾。
春风虽自好,春物太昌昌。若教春有意,惟遣一枝芳。
我意殊春意,先春已断肠。
湘水春浮岸,淮灯夜满桥。六年悲梗断,两地各萍漂。
刀笔依三事,篇章奏珥貂。迹卑甘汩没,名散称逍遥。
好寺松为径,空江桂作桡。野香花伴落,缸暖酒和烧。
晋沼寻游凤,秦冠竟叹鸮.骨凡鸡犬薄,魂断蕙兰招。
怅望添燕琯,蹉跎厌鲁瓢。败桐方委爨,冤匣正冲霄。
战代安釐国,封崇孝景朝。千年非有限,一醉解无聊。
漏永灯花暗,炉红雪片销。久游家共远,相对鬓俱凋。
运命从难合,光阴奈不饶。到头蓑笠契,两信钓鱼潮。
也知有意吹嘘切,争奈人间善恶分。
但是秕糠微细物,等闲抬举到青云。
近依城北住,幽远少人知。积雪行深巷,闲云绕古篱。
竹花冬更发,橙实晚仍垂。还共岩中鹤,今朝下渌池。
山翁亦好禅,借我风溪树。采药多近峰,汲泉有春渡。
幽僧时相偶,仙子或与晤。自许战胜心,弥高独游步。
如何区中事,夺我林栖趣。辞山下复上,恋石行仍顾。
宿昔情或乖,庶几迹无误。松声莫相诮,此心冥去住。
雨后烟景绿,晴天散馀(yú)霞。东风随春归,发我枝上花。
花落时欲暮,见此令人嗟(jiē)。愿游名山去,学道飞丹砂。
雨后原野一片翠绿,烟景渺茫,晴空里余霞像一幅幅绮锦。东风随春归,发我枝上花。东风跟随春姑娘回来了,催开了我家的鲜花。
现在正是花落日暮的时候,怎么不让人嗟叹不止?愿游名山去,学道飞丹砂。我想去游名山大川,找仙人学道炼丹砂金丹。
延陵衰草遍,有路问茅山。鸡犬驱将去,烟霞拟不还。
新家彭泽县,旧国穆陵关。处处逃名姓,无名亦是闲。
客路瞻太华,三峰高际天。夏云亘百里,合沓遥相连。
雷雨飞半腹,太阳在其巅。翠微关上近,瀑布林梢悬。
爱此众容秀,能令西望偏。徘徊忘暝色,泱漭成阴烟。
曾是朝百灵,亦闻会群仙。琼浆岂易挹,毛女非空传。
仿佛仍伫想,幽期如眼前。金天有青庙,松柏隐苍然。