汉月生辽海,朣胧出半晖。合昏玄菟郡,中夜白登围。
晕落关山迥,光含霜霰微。将军听晓角,战马欲南归。
苍茫明月上,夜久光如积。野幕冷胡霜,关楼宿边客。
陇头秋露暗,碛外寒沙白。唯有故乡人,沾裳此闻笛。
离离天际云,皎皎关山月。羌笛一声来,白尽征人发。嘹唳孤鸿高,萧索悲风发。雪压塞尘清,雕落沙场阔。何当胡无人,荷戈朝凤阙。
一雁过连营,繁霜覆古城。胡笳在何处,半夜起边声。
夙驾逾人境,长驱出塞垣。边风引去骑,胡沙拂征辕。
奏笳山月白,结阵瘴云昏。虽云风景异华夏,
亦喜地理通楼烦。白羽矢飞先火炮,黄金甲耀夺朝暾。
要须洒扫龙沙净,归谒明光一报恩。
角鹰初下秋草稀,铁骢抛鞚去如飞。
少年猎得平原兔,马后横捎意气归。
从军十年馀,能无分寸功。众人贵苟得,欲语羞雷同。
中原有斗争,况在狄与戎。丈夫四方志,安可辞固穷。
官舍耿深夜,佳月喜同游。横河俱半落,泛露忽惊秋。
散彩疏群树,分规澄素流。心期与浩景,苍苍殊未收。
苑墙东畔欲斜晖,傍苑穿花兔正肥。公子喜逢朝罢日,
将军夸换战时衣。鹘翻锦翅云中落,犬带金铃草上飞。
直待四郊高鸟尽,掉鞍齐向国门归。
何处少人事,西山旧草堂。晒书秋日晚,洗药石泉香。
浚岭有朝雨,北窗生夜凉。从劳问归路,峰叠绕家乡。