窗外虚明雪乍晴,檐前垂霤尽成冰。长廊瓦叠行行密,晚院风高寸寸增。玉指乍拈簪尚愧,金阶时坠磬难胜。晨餐堪醒曹参酒,自恨空肠病不能。
硕贤静广州,信为天下贞。屈兹大将佐,藉彼延阁英。
声动柳吴兴,郊饯意不轻。吾知段夫子,高论关苍生。
处以德为藩,出则道可行。遥知南楼会,新景当诗情。
天高林瘴洗,秋远海色清。时泰罢飞檄,唯应颂公成。
幽独何以慰,友人顾茅茨。——汤衡
已忘岁月念,载说清闲时。——潘述
旭日舒朱槿,柔风引绿葹。——皎然
迢迢青溪路,耿耿芳树枝。——汤衡
执衽空踯躅,来城自逶迤。——潘述
相思寄采掇,景晏独驱驰。——皎然
到此机事遣,自嫌尘网迷。因知万法幻,尽与浮云齐。
疏竹映高枕,空花随杖藜。香飘诸天外,日隐双林西。
傲吏方见狎,真僧幸相携。能令归客意,不复还东溪。
秋窗昨夜秋风起,百感心成一寸灰。
千里雁来书未至,五更虫语梦初回。
地连洛汭浮云断,山接荥阳夕照开。
何日黄河航一苇,中条山顶望青台。
处处碧萋萋,平原带日西。堪随游子路,远入鹧鸪啼。
金谷园应没,夫差国已迷。欲寻兰蕙径,荒秽满汀畦。