千畦抱瓮园,一酌瘿尊酒。唯有沃洲僧,时过杏溪臾。——李益
追欢君适性,独饮我空口。儒释事虽殊,文章意多偶。——广宣
巴水天边路,啼猿伤客情。迟迟云外尽,杳杳树中生。
残月暗将落,空霜寒欲明。楚人皆掩泪,闻到第三声。
十驿褒斜到处慵,眼前常似接灵踪。江遥旋入旁来水,山豁犹藏向后峰。鸟径恶时应立虎,畬田闲日自烧松。行吟却笑公车役,夜发星驰半不逢。
相逢听一吟,惟我不降心。在世忧何事,前生得至音。蒲多南去远,汾尽北游深。为宿关亭日,苍苍晓欲临。
宰邑乖所愿,黾勉愧昔人。聊将休暇日,种柳西涧滨。
置锸息微倦,临流睇归云。封壤自人力,生条在阳春。
成阴岂自取,为茂属他辰。延咏留佳赏,山水变夕曛。
我浮黄云去京阙,挂席欲进波连山。
天长水阔厌远涉,访古始及平台间。
平台为客忧思多,对酒遂作梁园歌。
却忆蓬池阮公咏,因吟渌水扬洪波。
洪波浩荡迷旧国,路远西归安可得。
人生达命岂暇愁,且饮美酒登高楼。
平头奴子摇大扇,五月不热疑清秋。
玉盘杨梅为君设,吴盐如花皎白雪。
持盐把酒但饮之,莫学夷齐事高洁。
昔人豪贵信陵君,今人耕种信陵坟。
荒城虚照碧山月,古木尽入苍梧云。
梁王宫阙今安在,枚马先归不相待。
舞影歌声散绿池,空馀汴水东流海。
沉吟此事泪满衣,黄金买醉未能归。
连呼五白行六博,分曹赌酒酣驰辉。
歌且谣,意方远。
东山高卧时起来,欲济苍生未应晚。