角鹰初下秋草稀,铁骢抛鞚去如飞。
少年猎得平原兔,马后横捎意气归。
磨刀呜咽水,水赤刃伤手。欲轻肠断声,心绪乱已久。
丈夫誓许国,愤惋复何有。功名图骐驎,战骨当速朽。
苍茫明月上,夜久光如积。野幕冷胡霜,关楼宿边客。
陇头秋露暗,碛外寒沙白。唯有故乡人,沾裳此闻笛。
离离天际云,皎皎关山月。羌笛一声来,白尽征人发。嘹唳孤鸿高,萧索悲风发。雪压塞尘清,雕落沙场阔。何当胡无人,荷戈朝凤阙。
姜侯设脍当严冬,昨日今日皆天风。河冻未渔不易得,
凿冰恐侵河伯宫。饔人受鱼鲛人手,洗鱼磨刀鱼眼红。
无声细下飞碎雪,有骨已剁觜春葱。偏劝腹腴愧年少,
软炊香饭缘老翁。落砧何曾白纸湿,放箸未觉金盘空。
新欢便饱姜侯德,清觞异味情屡极。东归贪路自觉难,
欲别上马身无力。可怜为人好心事,于我见子真颜色。
不恨我衰子贵时,怅望且为今相忆。
一雁过连营,繁霜覆古城。胡笳在何处,半夜起边声。
夙驾逾人境,长驱出塞垣。边风引去骑,胡沙拂征辕。
奏笳山月白,结阵瘴云昏。虽云风景异华夏,
亦喜地理通楼烦。白羽矢飞先火炮,黄金甲耀夺朝暾。
要须洒扫龙沙净,归谒明光一报恩。
官舍耿深夜,佳月喜同游。横河俱半落,泛露忽惊秋。
散彩疏群树,分规澄素流。心期与浩景,苍苍殊未收。
何处少人事,西山旧草堂。晒书秋日晚,洗药石泉香。
浚岭有朝雨,北窗生夜凉。从劳问归路,峰叠绕家乡。
君不见渔阳八月塞草腓,征人相对并思归。云和朔气连天黑,蓬杂惊沙散野飞。是时天地阴埃遍,瀚海龙城皆习战。两军鼓角暗相闻,四面旌旗看不见。昭君远嫁已年多,戎狄无厌不复和。汉兵候月秋防塞,胡骑乘冰夜渡河。河塞东西万馀里,地与京华不相似。燕支山下少春晖,黄沙碛里无流水。金戈玉剑十年征,红粉青楼多怨情。厌向殊乡久离别,秋来愁听捣衣声。