触目尽如幻,幻中能几时。愁来舍行乐,事去莫吞悲。白发不由己,黄金留待谁。耕烟得铭志,翻为古人思。
鞍马夜纷纷,香街起暗尘。回鞭招饮妓,分火送归人。
风月应堪惜,杯觞莫厌频。明朝三月尽,忍不送残春。
羽檄交驰触冕旒,函关飞入铁兜鍪。皇王去国未为恨,
寰海失君方是忧。五色大云凝蜀郡,几般妖气扑神州。
唐尧纵禅乾坤位,不是重华莫谩求。
盘径入依依,旋惊幽鸟飞。寻多苔色古,踏碎箨声微。鞭节横妨户,枝梢动拂衣。前溪闻到处,应接钓鱼矶。
王泽犹来雅在新,尚词微事可愁人。淫哇满眼关雎弱,犹贺清朝有此身。
塔势如涌出,孤高耸天宫。登临出世界,磴道盘虚空。
突兀压神州,峥嵘如鬼工。四角碍白日,七层摩苍穹。
下窥指高鸟,俯听闻惊风。连山若波涛,奔凑似朝东。
青槐夹驰道,宫馆何玲珑。秋色从西来,苍然满关中。
五陵北原上,万古青濛濛。净理了可悟,胜因夙所宗。
誓将挂冠去,觉道资无穷。
江城如画里,山晓望晴空。两水夹明镜,双桥落彩虹。
人烟寒橘柚,秋色老梧桐。谁念北楼上,临风怀谢公。
三门横峻滩,六刺走波澜。石惊虎伏起,水状龙萦盘。
何惭七里濑,使我欲垂竿。
江州司马日,忠州刺史时。栽松满后院,种柳荫前墀。
彼皆非吾土,栽种尚忘疲。况兹是我宅,葺艺固其宜。
平旦领仆使,乘春亲指挥。移花夹暖室,徙竹覆寒池。
池水变绿色,池芳动清辉。寻芳弄水坐,尽日心熙熙。
一物苟可适,万缘都若遗。设如宅门外,有事吾不知。
巫山夹青天,巴水流若兹。
巴水忽可尽,青天无到时。
三朝上黄牛,三暮行太迟。
三朝又三暮,不觉鬓成丝。
巴水穿过巫山,巫山夹着青天。
巴水忽然像是到了尽头,而青天依然夹在上面。
三个早晨行在黄牛峡,三个晚上还在黄牛峡打转。
这样的三天三夜出不了黄牛峡。怎能不使人愁得两鬓斑斑?