马头閒觉入从容,叠嶂清秋度百重。长见孤云能作雨,未应片水不藏龙。
花村几处连修竹,涧石谁家倚瘦松。本若无心许明代,好寻巢许此韬踪。
真僧相劝外浮华,万法无常可叹嗟。但试寻思阶下树,何人种此我看花。
玉署三时晓,金羁五日归。北林开逸径,东阁敞闲扉。
池镜分天色,云峰减日辉。游鳞映荷聚,惊翰绕林飞。
披襟扬子宅,舒啸仰重闱。
二秋叶神媛(yuàn),七夕望仙妃。
影照河阳妓,色丽平津闱。
鹊桥波里出,龙车霄外飞。
露泫低珠佩,云移荐(jiàn)锦衣。
更深黄月落,夜久靥(yè)星稀。
空接灵台下,方恧(nǜ)辨支机。
初秋时分携带者美丽侍妓,七月七的晚上盼望得到仙女的巧技。
河阳美女的身影在舞动,平津产的帷幕也色彩靓丽起来。
似乎鹊桥从银河里浮现出来,龙车在九霄之外飞奔。
因为露水打湿,佩饰显得低垂,云彩漂移,象是进献锦绣衣物。
夜渐渐深了,黄色的月亮落了下去,面对的星星也稀稀拉拉地。
空对着的灵台三星,正惭愧分辨不出那个是支机女(即织女星)。
叶:世,时期。神媛:仙女。
荐:进献,祭献。
靥:星光渐微渐隐的样子。
恧:惭愧。
下帷长日尽,虚馆早凉生。芳草犹未荐,如何蜻蛚鸣。秋风已振衣,客去何时归。为问当途者,宁知心有违。
秋风萧瑟静埃氛,边雁迎风响咽群。瀚海应嫌霜下早,湘川偏爱草初薰。芦洲宿处依沙岸,榆塞飞时度晚云。何处最添羁客恨,竹窗残月酒醒闻。
井梧纷堕砌,寒雁远横空。雨久莓苔紫,霜浓薜荔红。
北邙不种田,但种松与柏。松柏未生处,留待市朝客。
天淡雨初晴,游人恨不胜。乱山啼蜀魄,孤棹宿巴陵。
影暗村桥柳,光寒水寺灯。罢吟思故国,窗外有渔罾。
秋光满目。风清露白,莲红水绿。何处梦回?弄珠拾翠盈盈,倚兰桡(ráo),眉黛蹙(cù)。
采莲调稳,吴侣声相续,倚棹(zhào)吴江曲。鹭起暮天,几双交颈鸳鸯,入芦花,深处宿。
拾翠:拾取翠鸟羽毛以为首饰。后以指妇女嬉游的景象。
采莲调:采莲子,词调名。