未破滁阳亭屡易,亭亡今又几经年。
峰回路转势不改,木秀阴繁直到巅。
流下山泉音若咽,烧余寺刻块如拳。
柴王一殿今何在,衰草残烟护晓娟。
江城滕阁倚空寒,鹤势骞飞远耐看。
旁列西山青玉案,高擎南浦白银盘。
摩挲王记犹无恙,拂拭韩碑尚未刓。
翻忆赏心亭下水,草洲埋没贮愁酸。
长淮何处雁声多,西去涡心北迈河。
影逐泗滨烟月艇,阵惊毫邑水云蓑。
小王草笔终难学,苏武陵书果若何。
陲草边芦两萧索,远陪砌女作离歌。
草,草。折宜,看好。满地生,催人老。金殿玉砌,荒城古道。青青千里遥,怅怅三春早。每逢南北离别,乍逐东西倾倒。一身本是山中人,聊与王孙慰怀抱。
春草青青万里馀,边城落日见离居。
情知海上三年别,不寄云间一纸书。