古道夕阳平,衔西送客程。客程无止息,明月复东迎。
愁至晓魂撄,披衣百绪迎。露侵宵月黯,风拂早霜明。
相物知为气,观时别有情。萧萧诸籁发,对此感秋生。
民向其利果何如,巴西得众踵陈施。赵廞谋窟张牙爪,罗尚为丛迫众离。
始难特流终继殒,前军英武始承基。七章立法标成李,天地何繇有太师。
执板迎门空礼下,思兄易子反相夷。岂知仁嗣翻为戾,吴光肠炙乃逢期。
成运将终忽改汉,汉王窃帝倚前资。举国称藩违夙誓,数年天子仍自为。
漫劳龚壮勤封事,谁省应璩托讽诗。可怜处士伤心绪,积岁难伸忠孝思。
李势叩头真善俯,袁乔拔剑已登陴。颇疑妖异长生子,橐首成都谁实贻。
助逆安能希漏网,传家岂得废忠规。略阳归义须臾变,哲话惟存龚杜辞。
礼乐从君子,车书尽远人。献方无异物,典属有微臣。
咫尺阶前近,要荒万里邻。从兹诸服外,谁敢不尊亲。
携手入青山,输情凭绿斝。自赧酒肠轻,浩落因友藉。
松岩旧所耽,趁此暮春暇。参差迷岫云,近远纷相迓。
朝雨蓄微泉,石湿未全泻。屐齿滑苔痕,扪萝微可借。
攀扶向石床,指点从僧舍。步驰杂啸歌,清赏谁能罢。
兴言今古殊,仰俯倏焉乍。童冠沂雩中,少长崇山下。
所欣情事如,肯认风光亚。成诗问几人,归咏各无差。
主有未尽欢,余曰未卜夜。浩然千载思,留兹一刻价。
收拾春宵馀,持以返造化。
各有性情,倚立坐行。高深得手,黑白分枰。山川满目,今古纵横。
跃渊鱼在,在阴鹤鸣。马宜芳草,人乐群英。瀛洲胜迹,始唐迄明。
藏身谁子,有貌无名。春风铿尔,意往神迎。
挂席出邗沟,长江接远流。晴霞光海树,初日起沙鸥。
山色微浮玉,潮痕不辨牛。忽过京口渡,绝爱晓风柔。
胜地无常主,高人自结庐。环门多水竹,混迹岂樵渔。
万卷连床富,群花向日舒。琴尊俱乐事,何羡府中居。
腊尽初看秉钺行,春明已奏凯歌声。共言荒徼时将泰,喜见长缨事竟成。
蛮峒总知瞻北极,圣朝无复议南征。夜来风雨溪头急,疑是天河洗甲兵。
余视世间人,岂无兄及弟。荣瘁间同根,具迩殊廉陛。
式好任埙篪,名实不堪礼。宦达即齐名,参商逐旅邸。
闽海多贤豪,二老表林皋。诗书敦夙尚,水石美游遨。
友爱念弥笃,乡闾慕转高。辞荣乐丘贲,家声起誉髦。
令德宜寿岂,锦衣炫庭綵。同时荷紫纶,皇恩深若海。
锡服相辉鲜,素澹元无改。雏驹总凤龙,移忠未休怠。
粤徼已澄清,屏翰出江城。观风过海岱,齐鲁遍诸生。
风雨对床夜,池塘梦草情。教仕迭跻膴,黄发逮三旌。