乱后无炊强下山,难忘熟处向庾关。海云旧院曾相约,庐岳新锄且放閒。
战伐不争穷发地,行吟偏有荔枝湾。日长睡足观潮上,大树交风到石栏。
野望杳无际,萧然尘虑微。山光摇客舫,水色上人衣。
潮带清风至,云兼白鸟飞。乡关虽咫尺,客思转依依。
月转周庐映宿光,烟飘汉署引仙郎。
初披御府黄门被,已接天衣侍女香。
窗前钟报知长乐,户外铃悬是建章。
银浦初飞披南馆,羽林宿卫周庐满。
司隶陈兵入禁齐,相君留对归家晚。
珠箔高褰动阁铃,金钥乍悬传漏板。
虎观氤氲云半遮,龙池呜咽水全斜。
澹澹碧天遥度雁,盈盈宫树暗藏鸦。
露滴天街应軃柳,风回上苑想飞花。
丞郎清切连华屋,夜深尚剪芸窗烛。
起草谁为谏猎章,抽毫并和阳春曲。
天长地久颂尧年,万国欢腾侍御筵。
共道《韶》音博士奏,还闻珍膳大官传。
惭愧小臣空食禄,明朝宴会赐金钱。
布衣蔬食已平平,砌草墙花也自清。
醉抱竹根如意卧,十年无有唾壶声。
绮窗红烛淡秋光,凤帐流苏减夕香。
机杼隔花闲翠户,辘轳临水冻银床。
秋风紫塞书千里,夜月清砧泪数行。
望断金鞍秋又杪,芙蓉零落玉池霜。
翠巘高无极,藤萝不可攀。流清猿下饮,山暝鸟来还。
樵唱孤烟里,人居深竹间。故乡知渐近,拂拭舞衣斑。
浊酒一杯自酌酬,囊中不必问提流。卑卑此日无高论,秩秩谁人莫大猷。
李杜那能降巷伯,孙刘似欲拟荆州。乘桴未可浮沧海,且揭离骚读远游。
袖手长吟悲路穷,绨袍不是怯西风。
纵嘲小草应终出,欲赋长杨恐未工。
皂帽久依辽水曲,黄冠愿隐鉴湖中。
菊花满插休相笑,老态还知少壮同。
朝见芙蓉霜,暮闻梧桐雨。
纵有清夜月,秋光复几许。
宾鸿自北来,野泊未有主。
耿耿银河开,无人见牛女。
老至自悲秋,空阶听蛩语。
流萤照我床,余凉生白皦。
樽中酒不空,与君忘尔汝。
松间岸帻不知暑,满地花香夜来雨。
枕流漱石客未从,明月自随波影去。
不倚清溪即对山,正怜倦鸟带云还。
朱门华屋多车马,何似幽人早闭关。