此心如梦复如痴,荏苒春光欲暮时。啼比杜鹃先有血,愁同杨柳更多丝。
林花开遍谁为主,社燕重来亦似悲。寒食已过非禁火,闭门犹自绝晨炊。
燎烟午夜彻明楼,玉佩追趋拜委裘。白水河山留帝宅,苍梧云气想宸游。
松枝下拂金铺暝,涧道深还碧殿流。谁羡大风思猛士,万年丰芑戴诒谋。
城西郁郁见佳城,驻马山头怅独行。万古松楸此丘垄,百年花柳又清明。
音容地下空成梦,骨肉人间益怆情。更望老亲封葬地,恨随春草一时生。
伏枕花辰过,闭门樽酒空。宾朋临水上,供帐出城中。
柳色龙池雨,莺歌柘苑风。秦川多胜事,游赏未能同。
旅舍清明日,长安新火烟。桃花转愁思,竹叶兴萧然。
客病闲官马,囊空涩俸钱。故乡闻稍定,南望好林泉。
碧草晴川丽,游人与渺然。岁时聊杖履,儿女更鞦韆。
沙白孤城日,山青万井烟。风花暮无数,片片落河边。
三年不拜先生墓,一滴尤伤此日心。
古道曲村犹历历,旧松新桧想森森。
周旋未敢遗言坠,阅历空嗟往迹深。
愿乞明灵表衷素,早教藜葛返初林。
兰若诸天外,桃花二月深。携尊初就竹,馈食正闻禽。
落景衔空水,寒烟净法林。休公方怨别,愧我去何心。
远从中岁忆儿童,三十年前此送终。四世死生同骨肉,两原川陆限西东。
浮生过眼烟云外,旧事伤心含敛中。欲问九泉何处好,鹤书迢递若能通。
打窗鸣雨忽来过,坐听欢呼杂棹歌。沙口渡喧人语乱,柁头风急水声多。
尘心最渴真消得,农事虽宜奈晚何。七十二泉云雾里,可能流润入官河。