词臣三命侍经筵,圣主龙飞蓟北天。珠借星辰堪并出,弧随日月更新悬。
一毛深照衔图夜,千里长怀托乘年。共讶玉堂分气色,兼城重喜得蓝田。
最秀中丞句,尤奇苦热篇。开函回白雪,展卷失寒天。
砚石犹堪砾,壶冰岂自坚。蠹鱼冬不蛰,萤火夜应然。
才是洪垆纵,名将汗简传。歌来探綵扇,写罢撤青毡。
藻笔还生色,云笺更杂烟。五言如挟纩,一字解缠绵。
病暍南风后,魂销大雅前。霜台三十载,就日片心悬。
幽栖心迹似洪荒,花木阴阴日正长。读罢又亲窗下枕,薰风一曲午天凉。
妻子团栾身少瘥,故居风景庆时和。老年襟抱无他感,但恨读书功不多。
苍山古渡认松林,寓宿江皋舍馆深。少长肃雍挥翰罢,银灯花映读书心。
爱客情何厚,肩舆到所居。樽醪携腊蚁,盘错间春鱼。
雅意忘年契,高怀胜日雩。剧谈移永昼,未儗促归途。
又逢除夜客西川,银烛金炉白发前。却忆去年京邸夜,朝衣新试候朝天。
虎踞龙蟠入望边,钟山瑞霭翠相连。仰思圣祖开洪业,定鼎宜过忆万年。
此夜欢游白昼同,六街车马度春风。丝簧声动仙人馆,灯月光连帝子宫。
何哉川上心,欲语还自默。安得玉溪翁,问我溪中月。