玉署仙班第一流,甘泉终日奉宸游。填门宾御同元礼,满架图书似邺侯。
春色散朝挥丽藻,夜深当宁待嘉猷。车茵坐拥沙堤上,争羡台臣正黑头。
归来学士隐城西,旷览人间万物齐。玉笈早探玄诀秘,银鱼已遂碧山栖。
同僧莲社经春入,与客花岩竟日跻。卧病检方无上药,倘逢石髓幸相携。
振策凌霄上,留筵拂石开。峰悬疑削出,崖断似飞来。
云气晴交雨,涛声昼引雷。危梁倘可度,扶醉隔溪回。
二月春深煖未回,花时犹未见花开。宸游唐后浑嫌晚,怪得传教内使催。
相逢忽漫路岐临,相送停舟酒重斟。目引海云飞处尽,心随潮水渡时深。
芳洲总惜人迟暮,花县那堪岁载阴。李白从来稀下泪,问君何事独沾襟。
光禄丞,白发何毵毵。壮游江北,老去归江南。江南水乡地,可住复可常。
钓鱼以为羹,汲泉为酒浆。晓日张琼筵,有客白其马。
诸孙绕膝傍,游子拜庭下。光禄丞,福如冈,寿如陵。
墅西十月梅花白,不用登舟唱采菱。
洗墨池边佳问来,月窗重感故人怀。几时池上翚飞好,伫见新碑向竹开。
未息吴中战,宁闻燕市歌。一官身事重,长夜国忧多。
古道淹骐骥,秋山老薜萝。趋朝成百感,风色动鸣珂。
兵去人心定,相逢话此生。乱离俱是客,去住各含情。
沁水沉鸾影,秦台断凤声。眼中惟二子,且复醉燕城。
山抱孤城四壁青,云沙烟草夕冥冥。半天舒啸月东出,好醉美人双玉瓶。