天为美禄供禋祀,上有旗星下有泉。既作神农能播种,更教仪狄为开先。
五齐三事经曾著,百榼千钟古有传。西土蒲萄长引蔓,南州丛桂每参天。
岂知岭外离支树,植自罗浮卖酒田。万斛如珠空自照,千溪如火未曾燃。
群来野雀休能网,饱啖行人不论钱。采下忽看花满地,酿成何啻酒如川。
三年始醒谁能试,百步闻香足自前。满碗盛来无见底,一觞浮出月如弦。
冰从化水参差减,玉既成浆性未迁。桂郡酒官应为此,越佗贡物罔闻焉。
生时多食犹能醉,酿后馀甘倍可怜。通神益智功如在,美色怡颜力更全。
妃子红尘何乃拙,魏文石蜜想当然。琼苏为泛觞王子,玄碧会开宴列仙。
古昔未分优与劣,眼前唯辨圣为贤。合尊岂但醉三二,一斗何须价十千。
多酿不忧民食耗,屡丰为爱酒垆眠。风流太守须酣饮,知借南中尚几年。
上客停轮筐,小妇罢流黄。小妇出肃客,呼水进酒浆。
问客何方来,客亦不肯言。但睹双荔枝,朱实自殷斓。
谢客忽唯昔,荔枝生南海。欲因求欢耗,车马去不待。
炎洲翡翠鸟,双双互相乐。宁知鸿雁若,飞不度湘岳。
我识关西好子孙,河源九派出昆崙。半生华发频看镜,秋夜黄金不到门。
一曲离歌心事远,三年政绩口碑存。无端又向明朝别,手把茱萸泛绿尊。
存心堂上丹丘老,笑语烟霞自不凡。洗药每临青玉涧,读书长傍白云岩。
南州冠冕称高士,大阮文章重阿咸。安得麻姑借一鹤,时令过海送诗缄。
山上于今复有山,亲闱宛在白云间。江帆直上五千里,秋水初生十八滩。
谢豹叫云魂魄苦,楚娥啼竹泪痕斑。相思若有平安信,寄与明年春雁还。
此别意何如,人来即寄书。圣恩无远近,随处是安居。
郎有百斛珠,妾有一寸心。宁甘坠楼死,花落故园深。
南风昨夜起,吹动木兰舟。底事长江水,年年带别愁。
人间谁与问同群,天外孤容共白云。寒菊终留秋后色,霜枫久醉日馀曛。
拟从象教通玄指,漫许龙威出大文。抱璞千年何氏子,传衣此日又逢君。
倚杖逍遥望翠屏,海阳名胜几人经。关门近识青牛气,洞户先通白帝灵。
露滴松坛听鹤唳,风清榆汉羡鸿冥。莫言七圣曾迷道,自有飞仙护客星。