酌君易州之清酝,被君吴阊之纤缟。男儿二十无所成,腰肢一半没青草。
趁轻健,买騕褧,哭声多,笑声少。黄金荡尽君莫嗔,古来饿杀几贤人。
大风发兮,扬天威。一剑游兮,万乘归。愿得五臣兮,赞无为。
自有三山镇京口,形势跨绝东南山。江吞海吐互变见,参天峙地何巑岏。
凭风倒影万楼阁,动摇缥缈虚无间。色开岛上金银阙,气接天中龙虎关。
我从唐翁画图见,大夫指点三山宴。仙人骖鸾倏来往,烟鬟雾佩流云霰。
江桃千春一放花,海桑亘古终难变。开图为雁长生词,却讶丹青山水奇。
白浪闪灼金芙蓉,青天静拭青琉璃。蓬莱下用六鳌载,缑岭遥将双凤骑。
地灵生人本非偶,祷尼降岳理亦有。大夫家住三山口,綵衣归来奉翁母,愿言寿比三山久。
冉冉秋序,肃肃霜露。蓄我旨酒,召我亲故。鸟欢同林,水欢同源。
矧我同乡,胡能弗敦。耀灵西藏,明灯在室。更长夜良,可以继日。
园有艺菊,庭有树兰。秋芳是悦,春荣曷观。高陵可升,海水可测。
出门异路,安知南北。生年几何,去者日多。子不我乐,听我短歌。
临觞不辞,当歌不悲。明月迟空,天汉离离。南有玉衡,北有营室。
明明两间,达者自逸。鸿雁惊霜,飞必有乡。鴳雀栖迟,东西回翔。
登山善疑,临水善忆。古人有心,千秋不测。东望碣石,大海环之。
横波施楫,谁能代持。陈馀绝交,冯衍悲老。佩玦千金,轻丧其宝。
剖臆出心,与天而游。回风在御,何用繁忧。
梅候苦歊蒸,幸得五日霁。凉风驱湿魑,奏功未全济。
眷言高山颠,有堂敞西翠。松篁作籁竽,萧飒爽神智。
乃偕二三子,挂絺于其地。买酒穿市中,炮鳖腥道器。
止取醉饱为,安能谨趋避。袒跣择树依,叫号枕砖睡。
郡邑迫东厢,狂来忘逻逮。冉冉日将倾,理邸方即迈。
雷雨自西来,初尚杂晴蜺。一言未及终,振瓦落檐外。
冲风捎健鹘,寸进得丈退。高景殊卑观,窜鸟在眉际。
本言逃炎苛,翻令咏奇致。百事兼熊鱼,往往非著意。
前后左右,四面八方。忧愁骈集,我何可当。欲寄天上,虑天弗禁。
欲埋地下,恐地将沉。不如收拾,置我怀抱。寝之食之,于焉终老。
沧海何阔,蓬莱何高。世无黄鹄,乘我游翱。古之侠士,尘视生死。
凡今之人,畏首畏尾。好谋弗终,时命终穷。东南失利,西北多凶。
黄沙为棺,白云为椁。我则如是,千秋寥落。
大风沸兮云薄天,驱万乘兮纷来旋。纷来旋兮沛之宫,士桓桓兮福攸同。
准拟名山复并游,朔风无奈日飕飕。金陵已失连枝喜,吴会仍为落叶愁。
南指片帆应迅速,北来行李莫淹留。丹枫黄菊同归梦,定约三衢与信州。
嘉宾在堂,旨酒盈觞。何以乐之,鼓瑟吹簧。
衣不如新,乃有布素。子有新人,莫忘其故。
高高者天,明明者月。忧心殷殷,不可以说。
鸣鹤在阴,其子和之。有美一人,寤寐求之。
鸟乐同材,鱼乐同渊。与子交亲,可以年年。