长安冠履集如云,风尘中识张使君。牙校双鞚雕玉勒,马上揖鞭见颜色。
翩然顾我苑西庐,倾情倒意无所惜。君本金陵贵公子,论交早结天下士。
学士声华在禁林,中丞风采振邦纪。祖先父后何显荣,君也有身期自致。
朅来献策复几年,龙剑郁盘斗间气。聊抒旧学试郎官,忽都新章荐司隶。
锦衣贵人嘘雷电,当朝气势谁不羡。君持三尺坐幕庭,指击腰间推豪健。
丈夫跻仕当雄俊,况今执法名逾峻。绣斧未经闽蟜舄,霜鞯已拂燕台骏。
燕台闽峤通武夷,青溪九曲流葳蕤。幔亭玉女袅相柱,桂壑芝岩纷蔽亏。
怜君标格迥凡俗,叹君美才堪钧轴。高情云海自潇疏,长志簪缨岂束缚。
待成功业报天朝,相期汗漫招黄鹄。
泰山雄跨齐鲁东,自古以来称岱宗。造化钟神插天表,文人日观罗诸峰。
氤氲元气互吞吐,时见层云生荡胸。触石而起肤寸合,顷刻瀰漫横太空。
曾不崇朝雨天下,坐令四海歌年丰。惟我藩垣老方伯,仰韩素与兹山同。
百万苍生属摩抚,熙熙共陟春台中。天瓢在手慰民望,一心默会神明通。
欲云而云雨而雨,川岳效灵无不从。仁恩洋溢洽东土,嘘枯起瘵苏疲癃。
遥望春云蔽岩壑,官舍坐对心神融。顿使移来在窗几,笔端意匠资良工。
山藏云气自巀嶪,云连山色常溟濛。只今春云满琼岛,悠扬日护蓬莱宫。
久待公来作天瑞,轮囷粲烂昭时雍。会当乘之起东海,直至天门之九重。
文明有象众咸睹,五色夹日随飞龙。
江南方溽暑,何事独言归。赤日齐纨扇,清风越苧衣。
橹声鸣鹭渚,帆影掠渔矶。万里青冥阔,行看一鹗飞。
吴俗今应变,楚材昔共闻。试看铸人术,岂尚雕虫文。
骢马回江树,弦歌散海云。史书征德化,更是一冯君。
踯躅花开黄鸟吟,春城送别柳阴阴。故人共洒临岐泪,逐客空悬恋阙心。
白发流年嗟落魄,青山归梦忆登临。金溪此去多乘兴,不似看花醉故林。
当年回雁峰头住,雁影云开天际路。夫君缥渺雁峰心,遥寄湖南烟雨渡。
谁知白雁杳寒沙,断使青峰遮日暮。日暮云迷雁阵哀,逢君千里雁书来。
欲分宝瑟银筝怨,似向沙明水碧回。一水盈盈乌石戍,千秋渺渺楚云台。
楚云台高芳草齐,湘干北望鹧鸪啼。虞卿著书亦何有,建阳卖卜还自迷。
瘦影难双矰缴满,寒更欲警露霜凄。清霜白露飞不前,亭亭片月当高天。
前身忆住青龙寺,血迹还埋古井边。遥飞尺帛君边去,沙上鸿踪隔暝烟。
天行一息已万里,日月违天如右旋。试问惜阴分寸者,何如息息与存存。
白鹿山人白眼多,胸中垒磈柰君何。昨宵梦语阳明月,又共天台月底歌。