盈盈初发几枝寒,映户流苏百结团。
正恐东风先扬尽,不愁迟日易消残。
淡姿向晓迷蝴蝶,艳色争春笑牡丹。
惟有三郎儿戏甚,还疑蹋踘绕丛看。
三月轻风麦浪生,黄河岸上晚波平。
村原处处垂杨柳,一路青青到永城。
叶减秋无几,流深月不难。沙星疏欲活,霜火湿争残。
天水群情定,禽鱼积气安。病身多闭户,惭负此光寒。
身行沙岸曲,隐见远人村。
初罢桃溪雨,寒山响翠繁。
薄云凝遐思,微风吹古原。
登稼已云乐,欣欣田父言。
予心亦何事,访旧试寻源。
独上城楼望八荒,神游霄汉入微茫。轻云带雨来高阁,落日随乌下女墙。
万里故人怜远谪,千家砧杵断愁肠。长沙未有归朝计,老向天涯各异方。
秋来几度送游人,黄叶丹枫把酒频。不似今朝分手处,断肠回首万重云。
雪敲庭竹韵萧萧,衾铁生寒转寂寥。蜀道难行山更险,乡关无信地应遥。
旅怀浑似乌惊月,世事还如鹿覆蕉。莫把青铜临晓看,朱颜今夜半成凋。
昔我北游月在衤昔,兼旬犯雪度雄霸。
千里万里皆瑶琨,高迷丘垤低迷罅。
朔风烈烈尘不惊,中野萧条但桑柘。
仆夫股栗面削瓜,身上破褐才掩髂。
长途日暮行不前,回顾堪怜那忍骂。
前车既断后车绝,停骖独宿道旁舍。
床头土锉郁生薪,村酒沽来敢论价。
卧听枥马龁枯荄,展转无眠疑不夜。
忽然朝光入瓮牖,主仆瞥见互惊讶。
揽衣匆匆便蓐食,如此晴明喜天借。
可辞趁暖即前程,剪拂蹇驴还自跨。
泸沟冻合疋练横,径度不用修梁架。
西山马首遥相迎,拔起人言似蒿华。
琼楼玉宇忽照眼,行行已到南关下。
时清关吏殊可人,不复谁何乃邀迓。
过关使客多于簇,或挽柴车或高驾。
闲情我正绕剡溪,吟思谁欤似清灞。
道逢轩盖何其都,骏马雕鞍蒙锦帕。
银盆炽炭蜡光燃,面面幨帷行酒炙。
徒御缤纷意气粗,错金剑具青丝靶。
行人不解说姓名,但说无非国姻娅。
狐裘貂帽讵知寒,驰驱争入柳林射。
当时有意欲赋之,计吏相煎嗟不暇。
莺花窈窕江南春,风景依依在图画。
玉龙回首碧池前,空谷泠泠启大川。石砌初通蘋藻雪,锦题新挂茑萝烟。
仙源别是通秦岛,古峙何常问汉年。要识山灵有神应,商霖今日传岩篇。
古来高僧能不俗,俗人以敬僧为福。近代僧每类俗人,僧俗二般俱碌碌。
是以我惟号半僧,得僧之半亦已足。何期匡南有梦庵,其人非僧更非俗。
示我本言及清言,剖胆见肝空罪福。梦庵境界总全真,向外求真自劳碌。
我亦当年号梦观,与君同梦无僧俗。咄哉匡山古道场,于今何异垄断局。
不有道者梦其间,俗杀木石与麇鹿。我来高卧未同年,梦里名山境既熟。
白云岭表系归情,剩下松间未了局。请君细看老棋盘,胜算全收方是足。
是真是梦尽输筹,惺惺却恃黄粱熟。