柏叶萧疏柳叶黄,露华如玉缀空廊。
丹心欲共灯花结,白发偏随漏水长。
月色故园同窈窕,虫声此夜独凄凉。
寒鸦莫更啼金井,衰病能堪几断肠。
西风薇省散鸣珂,把袂都亭奈别何。驻马白华河上近,渡江红叶雨边多。
蓟门砧动催鸿雁,苕水帆归掠芰荷。惟羡君家兄弟好,凤池岁岁沐恩波。
德州南下路茫茫,犹记征车驻夕阳。廿载宦程霜鬓改,九秋离思海云长。
川原近带齐封古,芹藻遥分鲁頖香。梁桷岁寒颛有待,未须回首问鲈香。
更无柏酒共桃符,一卷离骚伴竹炉。短褐有情怜岁月,敝冠无恙笑头颅。
白波东逝伤心远,青鸟西飞入望孤。久卧沧江惯愁思,不将明日问荣枯。
灯火万家欢,高楼玉漏残。舞留华月缓,歌袅绿云繁。
雪郭春初霁,烟城夜不寒。尽桥垂柳外,游女佩珊珊。
为客他乡暮,钟声出晓云。可怜今岁里,只此一回闻。
客路当除夕,凄凉倍忆家。钟声何太急,断送旧年华。
井梧一叶报秋风,看到三更月正中。星宿尽随天左转,河流直与海相通。
守岁天涯感物华,朝盘谁复颂椒花。满城列炬明如昼,钟鼓声中夜不哗。
上元佳节在山城,逝水流年忽自惊。灯火殊方同节候,歌钟何处起春声。
衰残断酒江梅笑,飘泊怀乡鬓雪生。四海幸逢阳道泰,官曹端坐咏升平。