杏花初开红满城,我眠僧房闻雨声。侵朝急起看晴艳,对房两株令眼明。
还宜夜坐了馀兴,静免蜂蝶来纷争。嫣然红粉本富贵,更借月馀添妍清。
青蘋流水未足拟,金莲影度双娉婷。庭空月悄花不语,但觉风过微香生。
老僧看惯不为意,却爱小纸燕脂萦。高斋素壁可长有,不由零落愁人情。
争如天上弄银河,不使鸣榔乱我歌。有酒只邀王母醉,托身明月挂婆娑。
桑梓常留念,蹉蛇今始还。行行减客路,望望近家山。
胶漆故人谊,风霜游子颜。何能谢尘鞅,高卧白云閒。
陵谷依然迹已陈,早逢真诀想还真。窗馀朱箓抄经字,房少丹炉候火人。
羽节芝幡云外寂,石坛瑶草雪中春。金茎捧罢琼箫冷,玉手攀花惜此辰。
相违虽不远,相送亦应难。宝剑脱为赠,瑶琴何处弹。
行装三伏雨,孤棹百重滩。想到家林日,犹怀荔子丹。
海上三神山,中为仙人居。金楼高崔嵬,玉堂结绮疏。
朝乘飞龙去,翱翔登鼎湖。骋风周八极,飘飘凌紫虚。
安期同遨游,八公相为徒。看日扶桑巅,采药昆崙区。
桑田有变迁,人世多荣枯。安得乞灵药,蜕此凡浊躯。
一朝生毛羽,白日升天衢。
岂是人间不可居,飞身自跨玉蟾蜍。祗缘天上无离别,织女牵牛莫笑渠。
碧云团盖凝瑶光,龙汉五气浮苍苍。绛宫参差十二级,鹤背高寒露华湿。
白榆历历东井傍,帝子夜织天文章。河西牵牛不服箱,灵鹊影断秋无梁。
一水盈盈河汉长,白河云片龙鳞光。六符夜明七斗芒,天门无阶不可度。
梦蹋玉虹朝紫皇,三更露落黄姑渚。鸾背吹笙载秦女,东方神人呼赤龙,彷佛觚棱绛霞曙。
竹上斑斑泪,重华去不还。鸣条何处是,肠断九嶷山。
清昼行边列校随,貔貅十队拥军麾。青山得云美如画,骏马当路平堪驰。
泉明宝剑悬金甲,风引崇牙飏绣旗。老手十年椎钝极,更来横槊一裁诗。